Telewizja Polska pokaże na żywo kolejny legendarny spektakl teatralny! Tym razem 13 grudnia w ramach obchodów 30. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego w Polsce, TVP2 planuje transmisję oratorium Ernesta Brylla i Wojciecha Trzcińskiego „Kolęda-Nocka. 30 lat później”.
„Kolęda-Nocka”, z librettem Ernesta Brylla i muzyką Wojciecha Trzcińskiego, powraca po latach na warszawską scenę pod Honorowym Patronatem Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego.
W rolach głównych zobaczymy między innymi Borysa Szyca, Henryka Talara i Krystynę Prońko. Przedstawienie, które trzydzieści lat temu poruszyło całą Polskę, w ciągu 11 miesięcy między 1980 a 1981 rokiem obejrzało ponad 50 000 osób. Spektakl został zdjęty z afisza wraz z wprowadzeniem stanu wojennego w Polsce. Został okrzyknięty pierwszym polskim musicalem dużego formatu i wystawiony blisko 100 razy, zawsze z nadkompletem widzów. Do dzisiaj pozostaje w sercach Polaków.
W 30. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego oraz w 30. rocznicę warszawskiej premiery sztuki, 13 grudnia 2011 roku w niedawno otwartym, najnowocześniejszym w tej części Europy, Centrum Produkcji Filmowo – Telewizyjnej ATM Studio, wystawiona zostanie „Kolęda-Nocka 30 lat później”. TVP2 rozpocznie bezpośrednią transmisję o godz. 21.30. Realizatorzy przedstawienia planują wydanie w przyszłym roku DVD ze spektaklem.
Współczesna inscenizacja o uniwersalnym przesłaniu (w dwóch aktach), będzie z jednej strony próbą współczesnego spojrzenia na Polskę i na problemy Polaków po 30 latach, z drugiej strony stanie się hołdem dla wartości takich jak wolność i solidarność. Twórcy „Kolędy – Nocki. 30 lat później”, w adaptacji Jarosława Minkowicza i Stanisława Trzcińskiego, zamierzają upomnieć się o przywrócenie znaczenia tym słowom.
Organizatorem obchodów 30. Rocznicy wprowadzenia stanu wojennego w Polsce jest Narodowe Centrum Kultury. Reżyserem spektaklu został Jarosław Minkowicz, znany m.in. ze znakomitej adaptacji Siedmiu Bram Jerozolimy. Na scenie wystąpi blisko 150 osób. Podobnie jak w wersji z lat 1980-81, w jednej z głównych, ról zobaczymy Krystynę Prońko. W spektaklu wezmą udział także inni wybitni aktorzy oraz uznani polscy wokaliści. Między innymi: Borys Szyc i Henryk Talar, a także: Krystyna Tkacz, Wojciech Wysocki, Wojciech Dmochowski, Katarzyna Wilk, Ewelina Flinta, Monika Dryl, Łukasz „L.U.C.” Rostkowski, Jerzy Łapiński i Adam Krylik. W przedstawieniu pojawi się także autor libretta Ernest Bryll.
Oprócz aktorów i solistów, w ramach projektu zaangażowane zostały także: Polska Orkiestra Radiowa, Orkiestra Adama Sztaby, Chór Opery i Filharmonii Podlaskiej oraz chór pod kierownictwem Piotra Nazaruka. Kierownikiem muzycznym oraz aranżerem jest Adam Sztaba. Scenografem – Grzegorz Policiński. Konsultantem ds. Scenografii został, dobrze znany ze sceny operowej, Boris Kudlicka. Logo oraz plakat przedstawienia zaprojektował Jerzy Janiszewski, autor znaku graficznego „Solidarność”. Producentem wykonawczym przedsięwzięcia jest agencja STX JAMBOREE.
Wystawienie „Kolędy-Nocki. 30 lat później” uzyskało Honorowy Patronat Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego oraz Honorowy Patronat Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego.
„Kolęda-Nocka” to widowisko pod każdym względem wyjątkowe. W latach 80. było nie tylko głosem w dyskusji o codzienności tamtych czasów, lecz także wybitnym i nowatorskim osiągnięciem artystycznym. Prapremiera sztuki, która powstała jako hołd dla grudnia 70’ i dla ludzi „Solidarności”, odbyła się w Teatrze Muzycznym w Gdyni 18 grudnia 1980 roku. Warszawska premiera odbyła się w maju 1981 roku w Teatrze Wielkim. Równo po roku od premiery, została zdjęta z teatrów z powodu wprowadzenia stanu wojennego. W projekcie wzięli udział czołowi artyści polscy jak Krystyna Prońko i Teresa Haremza, reżyserował go Krzysztof Bukowski a scenografię przygotował słynny malarz Marian Kołodziej. Autorzy libretta – Ernest Bryll, oraz muzyki – Wojciech Trzciński, byli już wówczas uznanymi i cenionymi twórcami. Spektakl otrzymał wspaniałe recenzje i zyskał wielką przychylność czołowych mediów i dziennikarzy. Od premiery tego legendarnego widowiska ponad 30 lat temu wiele się zmieniło. Europa nie jest już przedzielona „żelazną kurtyną”, kraje Europy Wschodniej są w większości częścią Unii Europejskiej, obowiązuje wolność słowa, można bez trudu przekraczać granice. Żyjemy w czasach, o jakich ludzie w latach powstawania spektaklu jedynie marzyli.
13 grudnia 2011 roku mija 30 lat od wprowadzenia stanu wojennego w Polsce. W 2011 roku mija także 30 lat od premiery tego wyjątkowego widowiska w Teatrze Wielkim w Warszawie. Wystawienie „Kolędy-Nocki” produkowane przez agencję STX JAMBOREE na zlecenie Narodowego Centrum Kultury, jest głównym punktem obchodów tej rocznicy organizowanych wraz z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Oratorium „Kolęda-Nocka 30 lat później” będzie z jednej strony hołdem złożonym ludziom, dzięki którym znaczenia nabrały słowa takie jak „solidarność”, „wolność”, „sprawiedliwość”. „Dla tych, którzy „Kolędę-Nockę” mieli możliwość obejrzeć przed 30 laty czy słuchać jej wtedy z płyt lub kaset, teksty Ernesta Brylla były tym, czym pod koniec XIX wieku dla Polaków były utwory Mickiewicza czy Chopina – mówi współorganizator wydarzenia, Dyrektor Narodowego Centrum Kultury Krzysztof Dudek. – Z jednej strony niezwykle przenikliwie opisywały wszystkie troski i tęsknoty, jakie nosiliśmy wówczas w swych sercach, z drugiej dawały nadzieję. Wierzę, że zachowując atmosferę tamtego przedstawienia, równie przekonująco uda się nam odnieść do współczesności”.
Czytając libretto „Kolędy-Nocki” odnajduje się w nim wiele problemów, które towarzyszą Polakom do dziś. Obecnie do głosu dochodzi pokolenie młodych ludzi, dla których wydarzenia grudnia 70’, stanu wojennego czy „solidarnościowej” walki, są jedynie wspomnieniem rodziców, obrazkami z kronik i archiwów. Trudy ówczesnych lat są już na szczęście przeszłością, ale wraz z odejściem starych – przyszły nowe, zupełnie inne. Dlatego właśnie autorzy adaptacji Ernest Bryll oraz Jarosław Minkowicz i Stanisław Trzciński, postanowili uwspółcześnić wersję sprzed 30 lat – dostosowując ją do realiów XXI wieku, choć nie zmieniając pierwotnego przesłania spektaklu. Libretto uzupełniono o niewykorzystane wcześniej fragmenty oraz nową poezję Ernesta Brylla, a także dopisano nowe kwestie i wprowadzono wątki nowych bohaterów. Uwspółcześniona struktura oraz narracja widowiska inspirowane były wędrówką opisaną w „Boskiej Komedii” Dantego..
Oddajmy głos reżyserowi Jarosławowi Minkowiczowi: ”W dniu premiery, w grudniu 1980 roku, obraz Polski zdawał się prosty. Byliśmy „my” i byli „oni”. Jedno grube pęknięcie. Dziesięć milionów Polaków, zjednoczonych hasłem „Solidarność”, walczyło o naprawę i sklejenie tego świata. Dzisiaj, po trzydziestu latach widzimy, że nasz wolny świat zamiast się zrosnąć w jednię, popękał setkami nowych szczelin. A każda z nich wydaje się być nie do przeskoczenia. „Kolęda – Nocka 30 lat później” to sztuka na wskroś współczesna, pełna świeżych i aktualnych znaczeń. Sami, pracując nad przedstawieniem, jesteśmy zaskoczeni, jak aktualne do dzisiaj pozostają teksty Ernesta Brylla i jak współcześnie brzmią ówczesne pomysły muzyczne Wojtka Trzcińskiego. ”
Jeden z producentów spektaklu i współautor scenariusza Stanisław Trzciński dodaje: „Kolęda-Nocka” w 2011 roku jest widowiskiem nowoczesnym i uniwersalnym. Jest to spektakl międzypokoleniowy, który z zainteresowaniem obejrzą zarówno ludzie dorastający w latach 70. i 80., jak i młoda publika, dla której ten okres to już historia poznawana z podręczników. Tematyka spektaklu jest nadal aktualna, zaś w nowej inscenizacji udział wezmą wybitni aktorzy – w tym Borys Szyc i Henryk Talar. Dlatego wierzę, że ponownie przedstawienie nie będzie nudną lekcją historii, lecz fascynującą wędrówką po nurtujących Polaków od lat sprawach i pytaniach.
Drugi producent przedstawienia Paweł Kwiatkowski dodaje: „Wprowadziliśmy również wiele dostępnych dziś udoskonaleń technicznych, wykorzystując nowoczesne środki multimedialne, świetlne, czy video. Powstają zupełnie nowe aranżacje większości psalmów i kolęd, z uwzględnieniem dużego składu orkiestrowego, jednak z szacunkiem do oryginalnej ścieżki dźwiękowej. Właśnie dlatego, oraz ze względu na rejestrację telewizyjną, transmisję na żywo w dniu 13 grudnia na antenie TVP2 i planowane wydawnictwo DVD – wybraliśmy do tej realizacji najnowocześniejszy i największy w tej części Europy kompleks studiów filmowych i telewizyjnych ATM.”
Dyrektor Programu Drugiego Telewizji Polskiej Jerzy Kapuściński: „Pamiętam to wspaniałe przedstawienie z początku lat osiemdziesiątych stworzone przez Ernesta Brylla i Wojciecha Trzcińskiego w wykonaniu wspaniałej Krystyny Prońko. Dwójka jest dumna, że po 30 latach może pokazać to legendarne widowisko w nowej odsłonie. Dla tych którzy pamiętają oryginalną Kolędę Nockę będzie to okazja do wspomnień, dla młodego pokolenia możliwość zapoznania się z pierwszym polskim musicalem i kultowym dziełem dla polskiej kultury. Wierzę, że będzie to ekscytujące wydarzenie.
FRAGMENTY RECENZJI 1980-81
„Jest to rzecz o nas, Polakach współczesnych (…). O tych, co żyją i o tych, którzy odeszli i którym winni jesteśmy to puste miejsce przy wigilijnym stole.”
Dziennik Bałtycki, 24 grudnia 1980
„Otóż muzyka – niech Pan pozwoli – wcale się nieźle w konwencji rock’n’rolla Wojciechowi Trzcińskiemu udała…(…) W ogóle – moim zdaniem – jest to pierwszy polski musical dużego formatu, silnie zaangażowany w nasze dzisiejsze, trudne sprawy, dlatego nie tylko w Gdyni, ale i w Warszawie, miał taką od publiczności owację, jakiej nowa widownia Teatru Wielkiego nie pamięta.”
Jerzy Waldorff, Polityka, 16 maja 1981
„Kolęda – Nocka” Ernesta Brylla z muzyką Wojciecha Trzcińskiego w Teatrze Muzycznym
w Gdyni jest przedstawieniem, na jakie tutaj – w tym mieście i na Wybrzeżu – wszyscy chyba czekali. Przedstawieniem przejmującym, o którym jednak pisać jest niezwykle trudno. Przede wszystkim dlatego, że żadne słowo pisane nie może oddać muzyki. Muzyki wspaniałej, rozsadzającej nieomalże mury i tak niemałego przecież teatru. Oscylującej pomiędzy najsubtelniejszym liryzmem (piosenka dwojga młodych zakochanych, czy ta o panu motorniczym) i przejmującym fortissimo (…). To muzyka w tym spektaklu jest czynnikiem konstruującym przedstawienie, wyznaczającym temperaturę poszczególnych scen. To ona sprawia, że wciskamy się w fotel coraz głębiej (…).
Dziennik Bałtycki, 29 grudnia 1980
„Dziwny to spektakl, niezwykły, przyjmowany – przeze mnie przynajmniej – nie bez zastrzeżeń, ale przecież wywołujący ogromne wzruszenie i ogromne wrażenie. Bryll napisał jak gdyby współczesne jasełka – formę najsilniej związaną z naszymi ludowymi tradycjami – i wypełnił ją treścią tak bardzo ponurą, że aż … prawdziwą. Treścią jest mianowicie byt, a może i los narodu idącego przez lata donikąd. Jego bieda, szarość, upokorzenie, brak perspektyw i wreszcie – bunt. Dramatyczna próba odzyskania ludzkiej godności, chęć poczucia się człowiekiem takim jak inni. (…) Niełatwo przekuć taki temat na songi nie popadając w naiwność lub pompatyczność, (…) Natomiast jeśli mimo to spektakl wywiera tak silne wrażenie i ma niekiedy sceny wstrząsające, to jest to głównie zaleta znakomitej muzyki Wojciecha Trzcińskiego.
Lucjan Kydryński, Przekrój, 14 czerwca 1981
FRAGMENTY LIBRETTA
Psalm stojących w kolejce
(…) Bądź jak kamień, stój, wytrzymaj
Kiedyś te kamienie drgną
I polecą jak lawina przez noc (..)
Psalm o gwieździe
(…) Wszyscy, coście dziś biedni
Co jecie chleb powszedni
Pójdźcie za naszą Gwiazdą
Pójdźcie w jasności jasność (…)
Psalm jadących do pracy
(…) Jadą, czekają na słowa choć wokół milczenie
Choć w pomiętych gazetach wielkie o nich pieśni
Budzą się. Twarze mają ciężkie jak kamienie
Bo to już bardzo późno, choć niby tak wcześnie
Takie jest nieskłamany i najbardziej pewny
Polaków własny portret. Chociaż nikt z nas nie śmie
Spojrzeć w te twarze i zapytać siebie
Czemu jak bardzo późno choć niby tak wcześnie
Czemy tak bardzo późno
Czemu”
ZŁOTA PŁYTA
Od pierwszych premierowych spektakli widzowie poszukiwali możliwości nabycia utworów na kasetach. Wydanie płyty z utworami „Kolędy-nocki” było więc niemal „wymuszone” przez publiczność widowisk i licznych fanów utworów, które w 1981 roku zagościły na listach przebojów. Zapis muzyczny widowiska na płycie LP ukazał się na rynku rok później. Nakład wydania szybko przekroczył 140 tys egzemplarzy co pozwoliło na osiągnięcie statusu Złotej Płyty. Okładkę wydania LP zdobi grafika Zdzisława Beksińskiego.
KOLĘDA-NOCKA W USA PODCZAS STANU WOJENNEGO W POLSCE
W styczniu roku 1982, miesiąc po rozpoczęciu stanu wojennego, nadarzyła się wyjątkowa okazja na wystawienie fragmentów „Kolędy-Nocki” w USA. Samolot z aktorami miał wylecieć początkowo przed Wigilią 1981 roku, ale w związku z zaistniałą sytuacją wewnątrz kraju, amerykańska administracja nałożyła zakaz komunikacji lotniczej z PLL LOT. W efekcie w niezwykle fortunnych okolicznościach ekipie udało się wylecieć 19 stycznia 1982 roku.
Podczas wielomiesięcznej serii występów w USA w przedstawieniu brał udział wyjątkowy zespół polskich artystów m.in. Marek Kondrat, Krzysztof Kolberger, Emilian Kamiński, Krystyna Prońko, Anna Chodakowska i Halina Frąckowiak.
TWÓRCY I REALIZATORZY SPEKTAKLU W 2011 ROKU
TEKST: ERNEST BRYLL
MUZYKA: WOJCIECH TRZCIŃSKI
ADAPTACJA I SCENARIUSZ: JAROSŁAW MINKOWICZ I STANISŁAW TRZCIŃSKI
ORGANIZATOR: NARODOWE CENTRUM KULTURY
REŻYSERIA: JAROSŁAW MINKOWICZ
KIEROWNICTWO MUZYCZNE I ARANŻACJE: ADAM SZTABA
SCENOGRAFIA: GRZEGORZ POLICIŃSKI
KONSULTANT DS. SCENOGRAFII: BORIS KUDLICKA
KOSTIUMY: MAGDALENA MACIEJEWSKA
REŻYSERIA ŚWIATEŁ: JACQUELINE SOBISZEWSKI
KOORDYNACJA CHÓRÓW: PIOTR NAZARUK
ASYSTENT REŻYSERA: JAN BZDAWKA
LOGO SPEKTAKLU: JERZY JANISZEWSKI
REALIZACJA TELEWIZYJNA: DARIUSZ GOCZAŁ
PRODUCENCI: STANISŁAW TRZCIŃSKI i PAWEŁ KWIATKOWSKI
PRODUKCJA: MARTA TOMASZEWSKA, MAREK BUJAKOWSKI, MICHAŁ KORYCKI
PROMOCJA: KATARZYNA BURA, ŁUKASZ MIELNICZUK, EWA SUŁEK
PRODUCENT WYKONAWCZY: STX RECORDS SP. Z O.O. / GRUPA STX JAMBOREE
OBSADA SPEKTAKLU W 2011 ROKU
ŚWIADEK: HENRYK TALAR
PIERWSZY: BORYS SZYC
KOBIETA Z MIASTA: KRYSTYNA PROŃKO
KOLĘDNICY
TUROŃ (DRUGI): WOJCIECH DMOCHOWSKI
DIABEŁ (TRZECI): WOJCIECH WYSOCKI
HEROD (CZWARTY): JERZY ŁAPIŃSKI
ŚMIERĆ (PIĄTY): KRYSTYNA TKACZ
PASTERZ (SZÓSTY): ADAM KRYLIK
ZAKOCHANA: ANETA TODORCZUK – PERCHUĆ
ZAKOCHANY: PIOTR BAJTLIK
KOBIETY BRZEMIENNA 1: KASIA WILK
KOBIETA BRZEMIENNA 2: EWELINA FLINTA
KOBIETA BRZEMIENNA 3: MONIKA DRYL
RAPER: L.U.C.
POETA: ERNEST BRYLL
CHÓR: CHÓR OPERY I FILHARMONII PODLASKIEJ ORAZ CHÓR PIOTRA NAZARUKA
ORKIESTRA: POLSKA ORKIESTRA RADIOWA ORAZ ORKIESTRA ADAMA SZTABY
INFORMACJE O AUTORACH 2011
Ernest Bryll, autor libretta
Poeta, pisarz, autor tekstów piosenek, tłumacz, dziennikarz, krytyk filmowy i dyplomata. Autor licznych tomików poezji, sztuk scenicznych, oratoriów, musicali i programów telewizyjnych. Tłumacz z języka irlandzkiego, czeskiego, jidish. Dziennikarz w Po Prostu (lata ’50). W latach 1969-1970 uczestniczył w programie dla pisarzy w Iowa University (International Writing Program at Iowa University, USA). Dyrektor Polskiego Instytutu Kultury w Londynie (1974-78), wykładowca na wydziale filmu Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1978-79), kierownik artystyczny zespołu filmowego Silesia w Katowicach (1978-83), doradca literacki zespołu filmowego Oko (1984-85), wykładowca na uniwersytecie Sunny University, Albany USA (1989). Ambasador RP w Republice Irlandii (1991-95, pierwsza Ambasada RP w stosunkach polsko-irlandzkich), doradca literacki programu 2 TVP (1995-98), konsultant telewizji Wizja TV (1998-2001), konsultant Tele 5 (2002-03), konsultant Telewizji Puls – Niepokalanów (2003-06). Członek PEN Club Poland, Irish PEN Club, SEC (Society of European Culture) SPP, ZAIKS, ZAKR. Wybrane nagrody i odznaczenia: nagroda im. W. Broniewskiego w dziedzinie poezji (1964), nagroda II stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki (1965), nagroda im. Stanisława Piętaka (1968), nagroda II stopnia Ministerstwa Kultury i Sztuki (1973), nagroda Miasta Warszawy (1973), nagroda Narodowego Funduszu Kultury, (1989), order Irlandzkiego Rodu Królewskiego O’Conor (The Order of the Companion of the Royal House of O’Conor) (Irlandia 1995), nagroda im. Franciszka Karpińskiego, (1998), nominacja do Nagrody Totus (2002), nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka (2003), medal Daniela Gabriela Richarda za krzewienie rozwoju ludowej kultury Słowacji (2004).
Wojciech Trzciński, autor muzyki
Założyciel prywatnego Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny oraz filii – Skwer; kompozytor muzyki rozrywkowej, filmowej, teatralnej, instrumentalista, aranżer, dyrygent, producent muzyczny i telewizyjny, wydawca.
Komponował m.in. dla Haliny Frąckowiak, Anny Jantar, Ireny Jarockiej, Krzysztofa Krawczyka, Krystyny Prońko, Zdzisławy. Sośnickiej, Urszuli Sipińskiej, Izabeli Trojanowskiej, Piotra Fronczewskiego, Magdy Umer, Zbigniewa Wodeckiego, Michała Bajora. Skomponował muzykę filmową m.in. do obrazów „Krzyk” (1982, reż. B. Sass), „Halo, Szpicbródka” (1978, reż. J. Rzeszewski ), „Kobieta i kobieta” (1979, reż. R. Bugajski), „Odlot” (serial TVP, reż. J. Dymek), a teatralną m. innymi – do spektakli „Kolęda-Nocka” (1980, reż. Krzysztof Bukowski), „Azyl” (1978, reż. Andrzej Maria Marczewski), „Brat naszego Boga” (1982, reż. A. M. Marczewski). Dyrektor artystyczny i producent festiwali w Opolu i Sopocie (lata 1985,86 oraz 1995-2000); pomysłodawca i organizator występów światowej sławy gwiazd muzyki rozrywkowej w Polsce, takich jak: Deep Forest, Boyz II Men, Chris Rea, The Corrs, Lionel Richie, Whitney Houston, Brian Adams, Tina Turner. Twórca nowej formuły Sopot Festival (1999) z koncertami muzyki etnicznej „Muzyczne Drogi Europy”. Pomysłodawca i twórca cyklu programów TV: „Cafe Fusy”, teleturnieju muzycznego „Jaka to melodia” (program o najwyższej oglądalności spośród wszystkich programów stacji telewizyjnych w latach 1989 – 2009), koncertu na rzecz ofiar powodzi w 1997 „Moja i Twoja Nadzieja”, cyklu wywiadów z Magdą Umer i Agnieszką Osiecką „Rozmowy od świtu do zmierzchu”; jeden z pomysłodawców nagrody Polskiego Przemysłu Fonograficznego Fryderyk (1995) ; Prezes Zarządu i Dyrektor Generalny polsko-amerykańskiego studia filmowego Hanna Barbera Poland (1987-1993), założyciel i redaktor naczelny miesięcznika Video Świat Hanna Barbera (1990-1992), Dyrektor Artystyczny Teatru Muzycznego im. D. Baduszkowej w Gdyni (1993-1995), Dyrektor Muzyczny I Programu Polskiego Radia (1994-1996), zastępca Dyrektora I Programu TVP S.A. ds. Artystycznych (1996-1998), Szef Zespołu ds. Organizacji Imprez Artystycznych w Programie 1 TVP S.A. (1998-2000), Członek Stowarzyszenia Autorów ZAIKS oraz Związku Polskich Autorów i Kompozytorów ZAKR. Zdobywca wielu prestiżowych nagród, m. innymi: Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis nadanego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006), nagrody Ministra Kultury i Sztuki za „twórczość artystyczną dla teatru muzycznego” (1980), nagrody Kisiela w 2006 r. w kategorii: „Przedsiębiorca” – za „stworzenie Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny„, nagrody tygodnika Polityka – Kreator Kultury 2004, za „wymyślenie i stworzenie Fabryki Trzciny – instytucji kulturalnej nowej generacji„, Warszawskiej Nagrody w Dziedzinie Kultury – przyznanej przez Warszawską Izbę Samorządu Gospodarczego 21.02.2009 r. Zdobywca tytułów „Kompozytor Roku”, „Aranżer Roku”, twórca „Piosenki Roku” w plebiscytach czytelników prasy i słuchaczy Polskiego Radia w latach 1978, 1979, 1980.
Jarosław Minkowicz, reżyser
Reżyser specjalizujący się w wielkich widowiskach muzycznych. Absolwent Rutgers, The State University of New Jersey – New Brunswick i Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.
W swym dorobku ma reżyserię koncertu Krzysztofa Pendereckiego „Siedem bram Jerozolimy” w Teatrze Wielkim w Warszawie, Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie, Transatlantyk Festival w Poznaniu (2011), koncertu Superjedynek na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, licznych gal rozdania nagród (m.in. Róże Gali), koncertów, czy też ostatnio recitalu Jose Carrerasa, który transmitowany był przez TVP2, zaś wizualizacje do niego stworzył sam Tomasz Bagiński. Ostatnio nominowany do jednej z najbardziej prestiżowych światowych nagród czyli Emmy Awards. W ostatnich latach można odnotować takie realizacje i sukcesy Minkowicza jak premiera filmu muzycznego „Siedem Bram Jerozolimy” (Festiwal MIDEM Cannes), Grand Prix 46 Międzynarodowego Festiwalu Telewizyjnego Golden Prague za film „Siedem bram Jerozolimy”, scenariusz i reżyseria gali rozdania nagród TVP Kultura połączone z oficjalnym otwarciem Arkad Kubickiego, scenariusz i reżyseria gali festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie, scenariusz, reżyseria i projekty animacji koncertu i transmisji telewizyjnej The World Orchestra for Peace w Krakowie – pamięci ofiar II Wojny Światowej.
Adam Sztaba, kierownictwo muzyczne i aranżacje
Polski kompozytor, pianista, aranżer, dyrygent i producent muzyczny. Ukończył Akademię Muzyczną im. F.Chopina w Warszawie na wydziale kompozycji w klasie prof. Zbigniewa Rudzińskiego.
Sztaba współpracował m.in. z takimi wykonawcami i grupami muzycznymi jak: Ewa Małas-Godlewska, Sting, Lutricia McNeal, Dita von Teese, Kayah, Ania Dąbrowska, Maryla Rodowicz, Natalia Kukulska, Reni Jusis, Kasia Kowalska, Katarzyna Groniec, Halina Frąckowiak, Michael Bolton, José Carreras, José Cura, Lemar Obika, Grzegorz Turnau, Seweryn Krajewski, Janusz Józefowicz, Krzysztof Krawczyk, Przemysław Gintrowski, Piotr Cugowski, Perfect,, Polska Orkiestra Radiowa, Grupa MoCarta. Zadebiutował w wieku 18 lat muzyką do musicalu „Fatamorgana?” wystawionym w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w rodzimym Koszalinie. Rok później został asystentem Janusza Stokłosy – kompozytora i kierownika muzycznego teatru Studio Buffo w Warszawie, a w następnym roku – kierownikiem muzycznym i pianistą zespołu Maryli Rodowicz. W latach 1998-2002 pełnił rolę kierownika muzycznego, aranżera i pianisty w zespole Edyty Górniak. W latach 2002-2003 był kierownikiem muzycznym i pianistą dwóch pierwszych edycji programu Idol. W latach 2005-2006 był
kierownikiem muzycznym, aranżerem i dyrygentem czterech edycji programu Taniec z Gwiazdami, w którym dyrygował założoną w roku 2005 Orkiestrą Adama Sztaby. Dyrygent i kierownik muzyczny orkiestry podczas Sopot Festival w 2005 i 2006 roku. Jesienią 2008 roku pełnił funkcję dyrektora Akademii w programie Fabryka Gwiazd – polskiej edycji programu Star Academy. Na początku 2009 roku stworzył muzykę do filmu „Od pełni do pełni”. Tego samego roku Sztaba wraz z kwartetem smyczkowym Kwadrat wystąpił na gali wręczenia nagród papieskich TOTUS 2009. W 2010 roku wystąpił w podczas Jubileuszu 20-lecia stacji radiowej RMF FM. Muzyk akompaniował na fortepianie Edycie Górniak, która zaśpiewała kompozycję „Hello”. Stworzył oprawę muzyczną do inauguracji Europejskich Letnich Igrzysk Olimpiad Specjalnych 2010, która odbyła się 18 września 2010 na Stadionie Legii w Warszawie.
Boris Kudlicka, konsultant ds. scenografii
Scenograf, współautor najbardziej znanych przedstawień operowych w Polsce ostatnich lat, takich jak „Madame Butterfly”, „Król Roger”, „Otello”, „Don Giovanni”, „Dama Pikowa”, „Andrea Cheniér” i „La Bohéme”.
Urodzony w 1972 w Ruzomberg w Czechosłowacji (obecnie Słowacja) Kudlicka został wychowany w duchu artystycznym – ojciec jest malarzem, brat aktorem, a siostra architektem. Jest absolwentem Wydziału Scenografii Akademii Sztuk Muzycznych w Bratysławie (Słowacja). Jego mistrzem i autorytetem jest profesor Andrzej Kreuz-Majewski z Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Sławę przyniosła mu stała współpraca z reżyserem operowym Mariuszem Trelińskim. Wspólną pracę zaczęli w Teatrze Wielkim w Warszawie. Pierwszym wspólnym projektem była scenografia i kostiumy do „Mazepy”. Kudlicka: „Czterysta kostiumów, olbrzymie dekoracje, które oczywiście Andrzej wymyślił, ogromna scena, 200 osób w warsztatach, którym musiałem przekazywać informacje, polecenia i bardzo konkretne decyzje. Wybierałem materiały, zatwierdzałem kolorystykę. To był szok także dla pracowników Teatru. Słowak źle mówiący po polsku, chodzący w plastikowych klapkach po teatrze, decydujący o produkcji, która kosztowała miliony.” W sezonie artystycznym 2005/2006 pełnił funkcję głównego scenografa Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Późniejsza sztuka „Madame Butterfly” przyniosła jemu i reżyserowi Mariuszowi Trelińskiemu międzynarodowy sukces. W roku 2002 za scenografię do filmu „Egoiści” otrzymał nominację do Orła Polskiej Akademii Filmowej w kategorii Najlepsza Scenografia. Współpracował także ze Staatsoper w Berlinie, Operą Frankfurcką, Operą w Tel Awiwie, St. Petersburgu, Los Angeles i Waszyngtonie.
W roku 2007 otrzymał złoty medal na międzynarodowej wystawie Prague’s Quadrienale. Ma za sobą siedem lat pracy zawodowej i trzydzieści realizacji scenograficznych na scenach operowych i dramatycznych od Pragi poprzez Warszawę, Paryż, Chicago do Waszyngtonu.
Krystyna Prońko, odtwórczyni jednej z głównych ról
Wokalistka, wielokrotna laureatka I nagrody Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki
w Opolu, Piosenkarka Roku 1980.
Studiowała na wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej akademii Muzycznej w Katowicach. Piosenki w jej wykonaniu byty stałymi pozycjami najróżniejszych list przebojów i plebiscytów np. radiowej listy przebojów Trójki czy telewizyjnego Studia Gama, a także Listy Przebojów I programu radiowego. Śpiewała (kilkakrotnie) na Jazz Jamboree, Praskim Festiwalu Jazzowym, w Sopocie, w Castlebar (Irlandia), Dreźnie. Biorąc udział w KFPP w Opolu wielokrotnie zdobywała najwyższe trofea (1973, 1975, 1979, 1987) i nagrody (1980, 1981, 1986). W 1980 roku została uhonorowana Piosenkarką Roku. W swym dorobku ma również udział w dużych formach muzycznych – główna rola w rock operze „3400 lat po Ikarze” w 1978r. oraz rola kobiety z osiedla w oratorium „Kolęda-Nocka”. Wysoką pozycję Krystyny Prońko potwierdzają zaproszenia do udziału w imprezach zagranicznych w takich krajach, jak: USA, Niemcy, Kanada, Szwecja. Norwegia, Austria, Anglia, Australia, Czechy, Kuba, kraje byłego ZSRR-Rosja, Ukraina, Białoruś, Litwa, Łotwa, Estonia. 26 października 2000 roku ukazały sie dwie płyty z hitami i najpopularniejszymi piosenkami zaśpiewanymi przez Krystynę Prońko od początku kariery. W listopadzie 2005 roku została wydana płyta DVD pt. „Koncert 2005”. Zawiera ona koncert, który odbył się 30 kwietnia 2005 roku w klubie Pokład w Gdyni. Kolejna płyta, składanka, pt. „Poranne łzy i inne tęsknoty” ukazała sie jesienią 2007 roku. Znajdują się na niej najważniejsze piosenki nagrane od początku pracy artystycznej do września 2007 roku. Dwie ostatnie płyty miały swoje koncerty radiowe w studiu Trójki im. Agnieszki Osieckiej w Warszawie.
