Jedną z cech niezmiennie ludzkich jest potrzeba podporządkowania świata swoim wymaganiom i zmienianie go. Rozwijają się technologie i powstają sztuczne inteligencje. Świat zmienia się na skutek naszych działań, ale podlega także transformacjom wbrew naszej woli. Rozwój przemysłu i gospodarki rujnuje środowisko, powoduje przemiany społeczne, przeformułowuje sposób i warunki życia. Do tego dochodzą klęski żywiołowe, których skutkom możemy jedynie próbować zapobiegać. W ciągu zaledwie kilku pokoleń znany od stuleci świat bardzo się zmienił i na tym nie poprzestanie. Transformacji podlega społeczeństwo, gospodarka i ekonomia, a my jesteśmy sprawcami i ofiarami tego procesu. Zmieniają się potrzeby i to, co najważniejsze – świadomość. To, co jest jednak stałe bez względu na wszystko, to potrzeba reagowania na zmiany na każdym poziomie: zarówno rozumu, czyli rozwiązywania problemów, jak i emocji, czyli ich oswajania.
W 5. edycji festiwalu Łódź Design właśnie zmianom poświęcamy dwie wystawy Programu Głównego: Przekierowanie, przygotowaną przez Centrum Architektury z Warszawy oraz NeoFarm, której kuratorami są Boaz Cohen i Sayaka Yamamoto, izraelsko-japońska para działająca na co dzień w Eindhoven w Holandii. Wiele innych wydarzeń festiwalowych będzie do tego niezmiennego w swej ciągłości zjawiska nawiązywać.
Wystawa Przekierowanie opowie nam o zmianach w architekturze. O tym, jak ta sztywna, monumentalna i przeznaczona po to, by trwać jak najdłużej, dziedzina projektowania wytrzymuje inicjatywy użytkowników. Na ile jest elastyczna i gotowa sprostać przeludnieniu, kryzysowi surowcowemu czy dewastacji środowiska? Na ile architektura jest podatna na eksperyment? Czy te zmiany powstają z inicjatywy architektów, czy też są zjawiskiem oddolnym, na które architekci zmuszeni są reagować? W jakimś sensie budynek, zespół urbanistyczny, być może bardziej niż jakiekolwiek inne dzieło raz oddane w ręce użytkownika, zaczyna żyć własnym życiem. Wystawa Przekierowanie nie poda gotowych recept ani odpowiedzi, lecz wskaże kierunki gdzie należy ich szukać. Pokaże, jak patrzeć i jak czytać, by zrozumieć istotę nieuniknionych zmian, z którymi architektura musi i będzie musiała się mierzyć coraz bardziej.
Wystawa NeoFarm odnosi się do zmian w strukturze społecznej. Mimo industrializacji i migracji znacznej części społeczeństwa do miast, pozostała w nas tęsknota do wiejskiego życia, rzemieślniczo wytwarzanych przedmiotów, naturalnych materiałów itp. Jednak nawet wyjeżdżając na wieś z trudem możemy je znaleźć. Poziom i jakość życia na wsi i w mieście zasadniczo dzisiaj się nie różni, a przynajmniej są wszelkie warunki po temu, by tak było. Wieś jest zmechanizowana. Pola są uprawiane, a zwierzęta „hodowane” przez komputery, które oczywiście obsługują ludzie. Jednak komputery, internet czy dostęp do wiedzy i do technologii – niewątpliwie wartościowe – pozbawiły ludzkość innych wartości, związanych z wiejskim życiem. Unifikacja i przemysłowa powtarzalność przedmiotów jest niechcianym ubocznym efektem rozwoju. To zmiana, niedawna i nieodwracalna. Jednak projektanci wypełniają tę lukę. Zamiast proponować sztucznie i nieszczerze „naturalne” przedmioty, bawią się tradycją, po trosze zaspokajając emocjonalne potrzeby, a po trosze przyjaźnie z nich pokpiwając. Zbliżają się do granicy kiczu, żartu, pastiszu, lecz w gruncie rzeczy ich propozycje są całkiem poważne. To propozycje nawiązania nowego kontaktu z naturą i prostym życiem. Na innych warunkach, przyjaznych dla obu stron.
Zmiana to proces ciągły. Jednak by go dostrzec trzeba sie zatrzymać. By zrozumieć, trzeba się zatrzymać na dłużej. Propozycje Programu Głównego tegorocznego festiwalu Łódź Design zapraszają do refleksyjnego zwolnienia biegu i ponownego zadania pytania skąd przychodzimy, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy.
Agnieszka Jacobson-Cielecka – Dyrektor Artystyczny Łódź Design Festival 2011
Przekierowanie. O zmianie w architekturze.
Architektura jest w kryzysie.
Skończyła się epoka systemów organizujących całokształt życia człowieka i niosących w dziedzinie architektury gotowe recepty na poprawę bytu, jak maszyny do mieszkania czy całościowo zaplanowane miasta. Lawinowy przyrost ludności powoduje zwiększenie produkcji architektonicznej na niespotykaną dotąd skalę. Budownictwo podlega coraz szybszemu technologicznemu liftingowi. Tempo zmian pogłębia dezorientację. Niezmienną cechą architektury wciąż pozostaje sztywność i odporność na przekształcenia. To stawia pod znakiem zapytania przyszłą użyteczność powstających budynków i osiedli ludzkich, zwłaszcza w kontekście nowych problemów współczesnych społeczeństw, jak przeludnienie, nadciągający globalny kryzys surowcowy, pogłębianie się różnic społecznych czy zanieczyszczenie środowiska.
Czy współczesna architektura ma pomysł na siebie? Spontanicznie, często oddolnie, pączkują nowe idee, które być może wskażą kierunki zmian. Przekierowania dokonują się tu i teraz: testom poddawane są pomysły na ekologiczne życie, eksperymentalne modele edukacji i pracy, prototypowe systemy kalkulacji danych, takie jak dataizm, czy nowe formy partycypacji społecznej w projektowaniu miast. Nie wiadomo dokąd te zjawiska nas doprowadzą. Warto jednak przyjrzeć się im jako próbom zaradzenia kryzysowi. Zamiast gotowych odpowiedzi, prezentujemy wiele podpowiedzi.
Kurator: Centrum Architektury
Miejskie rolnictwo
Do 2050 roku liczba ludzi na Ziemi ma wzrosnąć o 3 miliardy. Aż 80 procent populacji będzie wtedy mieszkać w miastach – już teraz to około połowa ludzkości. Żeby wszystkich wyżywić, potrzebny będzie dodatkowy obszar ziemi uprawnej wielkości Brazylii i Libii razem wziętych. Skąd wziąć dodatkowe pola, skoro i tak niewiele ich już zostało? Ile jeszcze dwutlenku węgla emitowanego przez silniki ciężarówek wożących szpinak i sałatę do miasta może przyjąć nasza atmosfera? A może by tak uprawiać warzywa na miejskich nieużytkach? W donicach na balkonie? Na dachach i ścianach? Miejskie rolnictwo nie rozwiąże problemów z wyżywieniem wszystkich mieszkańców Ziemi, ale pomoże lokalnym społecznościom. I radykalnie wpłynie na wygląd miasta.
Spółdzielnia pszczelarska w Chicago
Pasieka na nieużywanym parkingu w Chicago, w okolicy zniszczonej w trakcie zamieszek na tle rasowym w latach 60. Spółdzielnia pszczelarzy-ochotników od 2004 roku produkuje miód i naturalne kosmetyki bez stosowania substancji chemicznych, zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, a także organizuje szkolenia zawodowe dla okolicznych mieszkańców.
Jadalny park
Publiczny ogród warzywny w Hadze – projekt brytyjskiego artysty Nilsa Normana. Ulokowany w środku warzywnika pawilon z ogrodem na dachu służy do odpoczynku, przechowywania narzędzi oraz jako punkt informacyjny dla odwiedzających. Wokół pawilonu zainstalowano urządzenia pokazowe dla ekologicznego ogrodnika, np. toaletę kompostującą czy wiklinowy filtr do wody.
Miejski ogród leczniczy
Tymczasowy ogród z roślinami leczniczymi, kawiarnią i bogatym programem wydarzeń kulturalnych, zbudowany przez wolontariuszy z materiałów z odzysku na nieużywanym terenie w południowym Londynie. Czynny od 11 czerwca do 15 sierpnia 2011 r.
Ogród Prinzessinnengarten w Berlinie
Organiczny ogród warzywny w skrzynkach, w berlińskiej dzielnicy Kreuzberg, urządzony przez organizację non-profit Nomadisch Grün wraz z grupą pasjonatów, aktywistów, przyjaciół, fanów i sąsiadów na terenie będącym od ponad pół wieku miejskim nieużytkiem.
Eko-estetyka
Design radzi sobie z wyzwaniami zrównoważonego rozwoju – przetwarzanie bezużytecznych przedmiotów w nowe, o innej funkcji lub wyglądzie, wykorzystywanie odpadów do produkcji nowych materiałów i pakowanie w szary papier od dawna uznawane są za normę. Architektura dopiero zaczyna na poważnie eksperymentować z eko-estetyką. Specjalistyczne technologie produkcji ogniw fotowoltaicznych, pomp ciepła i zaawansowanych, ekologicznych tworzyw to jedno. Powrót do prostoty, tradycyjnych, sprawdzonych materiałów i technik budowlanych oraz próby wykorzystania odpadów w budownictwie to drugie. Przywykliśmy do trawertynu, a może będzie trzeba okładać budynki dyktą? W krajach najbardziej rozwiniętych obserwujemy nowe zjawisko – „postbogactwo”. Stare domy odnawia się tylko na tyle, na ile naprawdę jest to potrzebne. Używane sprzęty wyrzuca się jedynie wtedy, gdy naprawdę do niczego już się nie nadają. Po co burzyć stary dworzec, jeśli wystarczy go umyć? Czy w kupionym właśnie mieszkaniu koniecznie trzeba zbić kafelki, żeby położyć nowe? Dlaczego zrywać podłogi, skoro można je pomalować? Takie samoograniczenie bierze się z troski o środowisko. Nie możemy oczekiwać od architektury, że będzie się wciąż zmieniać, udoskonalać, unowocześniać.
Budynek z makulatury PHZ2
Budynek z makulatury. Projekt mobilnej przestrzeni do pracy autorstwa niemieckiej pracowni Dratz&Dratz Architekten, zrealizowany w 2008 roku. Sprasowane w kostki kartony z supermarketu (także wykonane z papieru z odzysku) okazały się tanim i wytrzymałym materiałem dla architektury (na razie) tymczasowej.
Sklep firmowy Freitag
Sklep firmy Freitag, produkującej torby z używanych dętek i pasów bezpieczeństwa. Znajduje się w Zurychu i został urządzony w przenośnej konstrukcji z 17 kontenerów, z platformą widokową na dachu. Projekt: Annette Spillmann, Harald Echsle.
Dataizm
Projektowanie opiera się na analizie danych: potrzeb, możliwości, zachcianek oraz ściśle policzalnych parametrów. W przypadku dataizmu ten ostatni czynnik staje się najważniejszy. Parametry i dane nie są jednym z czynników, lecz czynnikiem głównym, punktem wyjścia i punktem dojścia. Dzięki temu w czasach wymagających szybkich i racjonalnych decyzji projektowych ograniczona zostaje rola ego architekta. Dataiści podążają w stronę hodowania architektury, praktykowania zawodu, który staje się odporny na manifesty, bliższy hodowli koni czy wytwarzaniu wina. Architekci i projektanci nie tworzą już skończonych form tylko otwarte systemy.
Domek Vardehaugen
Nadmorski domek na norweskim półwyspie Fosen autorstwa pracowni Fantastic Norway. Został zaprojektowany tak, by zaoferować jak największy komfort w zmiennym i ostrym klimacie.
Nowa praca, nowa edukacja
Dzięki internetowi można prowadzić firmę, nie ruszając się sprzed komputera. Telepraca wielu ludzi uwięziła w domu. Po jakimś czasie z powrotem zapragnęli oni kontaktu z ludźmi. Zaczęli się zrzeszać i tworzyć miejsca wspólnej pracy. Zaś właściciele tradycyjnych biur dostrzegli, że ich pracownicy lepiej czują się w miejscach, które choć trochę przypominają dom. Lub knajpę. Mamy więc biuro w domu, dom w biurze albo platformę co-workingu i żadne z tych miejsc nie kojarzy się ze zwykłym miejscem pracy. A zresztą, czy forma jest jeszcze istotna? Programy komputerowe można pisać siedząc w budynku sprzed wieków. Dobry laptop sprawdzi się w prymitywnej chacie. Jak będą wyglądać kiedyś biurowce? Czy będą w ogóle potrzebne? Również dzieci doświadczają zmiany w architekturze. W szkołach zamiast klas pojawiają się przestrzenie z ruchomymi ścianami. Sale lekcyjne nie przypominają sal wykładowych z biurkiem nauczyciela i rzędami ławek, jeszcze niedawno było to możliwe tylko w placówkach eksperymentalnych. Teraz nowe podejście do edukacji, w którym nauczyciel, zamiast przekazywać wiedzę zza biurka, towarzyszy uczniowi w odkrywaniu świata, coraz częściej wpływa na wygląd nowo budowanych lub odnawianych szkół i przedszkoli.
Wielofunkcyjna przestrzeń dla firmy Teletech
Niskobudżetowe biuro w opuszczonej fabryce musztardy w Dijon, dla 600 operatorów call center, którzy będą mogli sami wybierać miejsce pracy w urządzonych nieformalnie przestrzeniach. Projekt holenderskiej pracowni MVRDV.
Kultura współuczestnictwa
W misję architekta i urbanisty od zawsze wpisana była rola demiurga. Porządkował chaos organicznie narastających miast. Planował od nowa idealne przestrzenie. W czasach modernizmu projektował nowoczesne domy i osiedla pełne słońca, świeżego powietrza i zieleni. Niestety, pozbawiona ludzkiej skali przestrzeń przytłacza i odpycha. Dzielony z tysiącem anonimowych sąsiadów teren wydaje się niczyj, kto więc ma o niego dbać? Pozbawiony indywidualnych cech, zaprojektowany „do końca” budynek, w którym już nic nie można zmienić, wydaje się obcy, nieprzyjazny. Może by tak urządzić coś po swojemu? Architektura stoi na piedestale, jest traktowana jak dzieło sztuki, w które nie można ingerować. Wszelkie próby modyfikowania jej przez użytkowników traktuje się jak świętokradztwo, a przecież są one wyrazem naturalnego dążenia człowieka do indywidualizacji estetycznej, oswajania, ocieplania, dostosowywania do potrzeb. Dosyć ikon w architekturze. Architekcie, zapytaj przyszłego użytkownika, czego chce!
Podwórko na warszawskiej Pradze, ul. Równa/Szwedzka
Społeczny projekt renowacji podwórka, powstały w wyniku ścisłej współpracy mieszkańców, lokalnych władz, administracji, Grupy Pedagogiki i Animacji Społecznej Praga-Północ oraz stowarzyszenia Odblokuj, działającego na rzecz poprawy środowiska mieszkalnego.
Projekt: arch. Marek i Marlena Happachowie, arch. krajobrazu Joanna Hernik, 2011
Osiedle komunalne Quinta Monroy
Osiedle komunalne w Chile projektu pracowni Elemental. Każdy budynek zbudowano do połowy, pozostałą część pozostawiając do indywidualnej rozbudowy przez użytkowników.
NeoFarm
„Jesteśmy projektantami, nie kuratorami” – pomyśleliśmy, kiedy poproszono nas o przygotowanie wystawy na Łódź Design Festival. Jednak niemal równolegle ta sama myśl przerodziła się w ekscytujące wyzwanie. Projektując, często stawiamy sobie za cel połączenie różnych elementów i scalenie ich w jedną harmonijną całość, w wystawie także szukamy takiego właśnie podejścia.
Wybieranie różnorodnych prac i zestawianie ich ze sobą ma w sobie coś z budowania własnego gospodarstwa – miejsca, które zaspokaja podstawowe potrzeby, ale także niektóre z naszych największych pragnień. Wybrane przedmioty często „ożywają” dzięki nawiązaniom do naszego życia i otoczenia oraz wkomponowaniu ich w odpowiedni kontekst.
Z biegiem czasu wielu projektantów zdaje sobie sprawę z tego, jak ważne jest poszukiwanie i wychodzenie poza granice czysto funkcjonalnego wymiaru ich dzieł i zwracanie uwagi również na elementy emocjonalne i osobiste. To często prowadzi do silnej więzi na linii obserwator – obiekt. Takie wartości, wraz z wymogami funkcjonalno-praktycznymi, są niejednokrotnie postrzegane jako niezbędny element „dobrego designu”, a często uzupełniają się nawzajem – funkcja budzi emocje i vice versa.
Chęć wyrażenia indywidualności w gwałtownie zmieniającym się otoczeniu popycha nas w stronę tego, co znajome, wywołane doznaniami wizualnymi, a także dotykiem, zapachem lub innym bodźcem czuciowym. Powiązanie takie może mieć źródło w naszej tęsknocie lub rodzić się w pamięci zbiorowej.
W rezultacie mamy do czynienia z przyjaznym otoczeniem, które jest nam dobrze znane, a jednocześnie nowatorskie, ze środowiskiem z pozoru prostym, a jednak bardzo twórczym.
Kurator: BCXSY – Boaz Cohen & Sayaka Yamamoto
Arzu Firuz & Paul Huber
www.arzu-firuz.com
Francja
Kolekcja drewniana Trompe l’Oleil (2007)
wykładzina PVC, wykrój cyfrowy
Twórczość Arzu i Paula opiera się na wymianie odniesień stylistycznych i synergii inspiracji. Zainteresowanie nomadzkim dywanem orientalnym doprowadziło ich do zakwestionowania konceptu pokrycia podłogi – postanowili skorzystać z właściwości winylowych wykładzin podłogowych i połączyć je z delikatnością wzorów perskich i osmańskich, tworząc serię dywaników przeznaczonych do użytku domowego. Wykonane są one z wykładziny podłogowej imitującej drewno, w której wycięto wzory typowe dla kultury perskiej i wywodzące się z Maroka mozaiki. Lekkie i elastyczne dywaniki z kolekcji Trompe l’Oeil przypominają delikatną drewnianą koronkę.
Christien Meindertsma
www.christienmeindertsma.com
Holandia
Lniany projekt (2009)
len, zwijanie liny
Analizując historię XVI-wiecznego holenderskiego przemysłu linowego, Christien Meindertsma ograniczyła produkcję do oryginalnego materiału Holendrów: lnu. Z włókien pochodzących z lokalnej uprawy powstała przędza, która następnie została spleciona w sznurek. To świeże i innowacyjne podejście Meindertsmy do bardzo starych technik, takich jak przędzenie, tkanie, wyplatanie i rozdzielanie lin, zaowocowało niesamowitą kolekcją różnych przedmiotów, a jednym z nich jest siedzisko Flax.
Producent: www.thomaseyck.com
Max Lipsey
www.lipsmax.net
USA
Wieszaki-gałęzie (2008)
farby proszkowe, aluminium lane
Wieszaki to część projektu mającego na celu wprowadzenie więcej życia i natury do naszych, często sterylnych i statycznych, domów. Haki na ubrania to aluminiowe gałęzie, które wyglądają jak drzewo przebijające się przez ścianę. Powierzchnia kory, o wyraźnej fakturze, jest matowa, a końcówki gałęzi gładko wypolerowane, co daje efekt małych lusterek. Wieszaki o czystym, nowoczesnym wyglądzie jednocześnie przywodzą na myśl wrażenie naturalnego wzrostu, a taką dawkę „organiczności” jesteśmy w stanie tolerować w naszych domach.
AZE design
Anna Kotowicz-Puszkarewicz, Artur Puszkarewicz
www.azedesign.pl
Polska
Dywan NODUS (2006)
sznur bawełniany, dywan wykonany ręcznie techniką szydełkową
Dywan NODUS jest transpozycją historycznej i etnograficznej ludowej twórczości szydełkowej. Jej bogata ornamentyka i misterne sploty były wynikiem umiejętnego przetwarzania prostego tworzywa, jakim jest nić. Poprzez zmieniony materiał, rozmiar i zasadę kształtowania struktur obiekt zyskał zupełnie nowe przeznaczenie oraz zaskakujący efekt estetyczny. Dywan NODUS jest wykonany ręcznie z 1,5 km sznura bawełnianego.
Front Design
Sofia Lagerkvist, Charlotte von der Lancken, Anna Lindgren
www.frontdesign.se
www.moroso.it
Szwecja
Miękka sofa drewniana (2010)
pianka poliuretanowa odporna na nacisk, o zróżnicowanej gęstości,
drewniana rama, pokrycie z tkaniny TREVIRA z nadrukiem zaprojektowanym przez FRONT
W twórczości grupy młodych szwedzkich projektantek Front wyraźnie zaznacza się zainteresowanie grą pozorów, iluzją. W kolekcji „Moment” w nietypowy sposób wykorzystują fotografie – przy ich pomocy wywołują wrażenie ruchu w przedmiotach i zniekształcają odbiór ich kształtu oraz materiału, z jakiego są wykonane. Poduszki na kanapie zdają się balansować na krawędziach, płaska powierzchnia pokrywa się bogato udrapowaną tkaniną, a drewno okazuje się być całkiem miękkie.
Producent: Moroso
Matylda Krzykowski
www.matyldakrzykowski.com
Polska
Tatuś byłby dumny (2011)
stare drewno gruszy, obróbka drewna
Na targowiskach w Polsce można znaleźć niezwykłe drewniane rzeźby. Te najbardziej interesujące powstają w Beskidach, paśmie górskim na południu Polski. Rzeźbiarze z tych regionów prezentują swoje wyroby na rynkach. Pochodzi stamtąd mój tato – mama zawsze mówiła, że jest prawdziwym Góralem, chłopcem z gór. Zainspirowana tradycyjnym rzemiosłem pochodzącym z mojej ojczyzny, wykorzystałam swoje umiejętności, by stworzyć kolekcję małych przedmiotów z drewna gruszowego.
Ika Kuenzel
ikakuenzel.com
Niemcy
Uwaga, rodeo! (2006)
poliuretan, spienione tworzywo polimetanowe, skóra, klasyczne obicie
„Uwaga, rodeo!” to pomysłowy stołek bujany – używane siodło trafiło ze stajni do salonu, gdzie z atrybutu aktywnego jeźdźca przeobraziło się w rozkołysane domowe siedzisko.
mischer’traxler
Katharina Mischer, Thomas Traxler
www.mischertraxler.com
Austria
Odwrócone kształty (2010)
zaimpregnowany barwiony proszek ceramiczny, odlew
„Odwrócone kształty” to miski, o których formie stanowi odbicie owocu/warzywa w odlewie. Przestrzeń między naczyniem a owocem/warzywem jest wypełniana masą ceramiczną. Po usunięciu materiału organicznego, odlana miska zachowuje jego odcisk. Użycie proszku ceramicznego, który twardnieje bez potrzeby wypalania, sprawia, że każda miska jest tak samo niepowtarzalna, jak prawdziwy owoc/warzywo. Wszystkie naczynia są więc unikatami. Kształty odciśnięte są niezwykle dokładnie, a użytkownik spogląda na owoc/warzywo z innej perspektywy.
Kraud
Yvonne Fehling & Jennie Peiz
www.kraud.de
Niemcy
Martwe natury (2010)
bryła z włókna szklanego, tradycyjne skórzane obicie, ręczne wykonanie
Przedmioty przeznaczone do domu. Element wyposażenia, zabawka, towar luksusowy, rzeźba. Wypchana zabawka, przyrząd do ćwiczeń. Obszar projekcji. Zaskakujące. Urocze. Co sprawia, że wprawiają nas w dobry nastrój? Ciche, wytresowane, nie wymagają specjalnej opieki. Być może wyrażają one rodzaj przesytu, może braku. Być może po prostu wystawiają na ciężką próbę klasycznie pojmowany design. W każdym razie z uporem godnym innego przedstawiciela parzystokopytnych opierają się wszelkim definicjom i jest w tym zarówno element zaskoczenia, jak i wolności. W każdym razie stanowią miłą odmianę w dość nieoczekiwanym kierunku.
Timo Sarpaneva
www.iittala.com
Finlandia
Garnek Iittala Sarpaneva (1960)
odlew żelaza, emaliowane wnętrze, drewniana rączka
Garnek zaprojektowany przez Timo Sarpanevę w 1960 r. to klasyczny projekt, będący połączeniem użyteczności tradycyjnego żeliwnego naczynia z ponadczasową formą. Ten emaliowany, żeliwny wyrób jest praktyczny w kuchni i pięknie wygląda na stole. Idealnie nadaje się do przyrządzania wszelkiego rodzaju zapiekanek oraz wolno podpiekanych w piecu dań. Garnek Sarpanevy to klasyk, potwierdzający, że przedmioty zaprojektowane w sposób przemyślany są odporne zarówno na skutki użytkowania, jak i upływ czasu.
5.5 Designers
www.cinqcinqdesigners.com
www.skitsch.it
Francja
Ognisko (2010)
dmuchane szkło, drewno
Od niepamiętnych czasów człowiek tworzył przedmioty pod wpływem inspiracji przyrodą. Głównym założeniem w tym wypadku jest powrót do źródeł poprzez skonstruowanie lampy wyglądającej jak ognisko na plaży. Podstawa zbudowana jest z dwóch skrzyżowanych drewnianych elementów, na których umieszczono „płomień”, czyli klosz z dmuchanego szkła zawierający żarówkę. Światło lampy pozwala poczuć się jak na pikniku na plaży.
Producent: Skitsch
Lladró
www.lladro.com
Hiszpania
Papużki nierozłączki (2010)
ręcznie wytwarzane elementy porcelanowe
Kolekcja „Papużki nierozłączki” to pierwszy projekt Lladró Atelier. Opierając się na szkicach lampy zaprojektowanej w 2007 r. w dziale wzornictwa Lladró, zespół kreatywny tego studia rozpoczął pracę nad projektem, którego owocem jest oryginalna kolekcja porcelany. Szlachetna podstawa, przypominająca dzięki elementom poziomym i pionowym abstrakcyjne drzewo, kontrastuje ze szczegółowym upierzeniem ptaków. Całość cechuje swego rodzaju dualizm: tylko to, co konieczne wobec dodatkowych zdobień, funkcjonalność wobec dekoracji, jaskrawość i równowaga, mat i połysk… To właśnie dzięki niemu kolekcja Lladró Atelier jest tak wyjątkowa.
Yanes Wühl
www.yaneswuhl.com
Szwajcaria
Piecyk opalany drewnem (2010)
odlew żelaza i beton zbrojony
Tworząc ten piecyk, traktowałem go jak rzeźbę czy pomnik – taki pokaźny sprzęt zazwyczaj na zawsze pozostanie w miejscu, w którym został ustawiony. Betonowa podstawa służy do przechowywania drewna, zaś górna, żeliwna część jest przystosowana do opalania drewnem. Po zamknięciu drzwiczek piecyk może służyć jako dodatkowy grzejnik, mogący ogrzać pomieszczenie o kubaturze do 120 m3, a gdy jest otwarty – stwarza przytulną atmosferę kominka opalanego drewnem.
Ronan & Erwan Bouroullec
www.bouroullec.com
www.vitra.com
Francja
Algi (2004)
polipropylen
Plastikowe elementy dekoracyjne, przypominające rośliny, które można łączyć na wiele sposobów, tworząc przejrzystą, gęsto utkaną, trójwymiarową zasłonę – sieć.
Producent: Vitra
Floris Hovers
www.florishovers.com
Holandia
Archezabawki (2005-2009)
stal – metalowe rurki, cięcie, spawanie i malowanie
Używając gotowych metalowych części, Hovers montuje modele znanych wszystkim pojazdów, które sam nazywa Archezabawkami. Choć do stworzenia trójwymiarowych ambulansów, wozów strażackich czy piętrowych autobusów projektant wykorzystuje zaledwie kilka elementów, jego wyobraźnia sprawia, że patrząc na nie, uśmiechamy się z zaskoczeniem.
A może blaszana? (2004)
Ta „klasyczna” szafka jest efektem fascynacji blaszanymi zabawkami oraz sposobem myślenia dzieci. Szafka wygląda na drewnianą, ale tak naprawdę wykonana jest z blachy. Przypomina trójwymiarową ilustrację z książki dla dzieci, jest meblem konkretnym i użytecznym, a jednocześnie pozostaje na granicy rzeczywistości i wyobraźni.
Paul Loebach
www.paulloebach.com
USA
Krzesło Great Camp (2010)
drewno poddane obróbce frezarką typu CNC, tradycyjnie wyplatana trawa
Kolekcja „Great Camp” zainspirowana jest stylem spędzania wakacji popularnym wśród zamożnych Amerykanów w końcówce XIX wieku, najczęściej w górach Adirondack na północy stanu Nowy Jork – był to wyjątkowy czas i miejsce, gdzie wielkie, dostojne rezydencje letnie płynnie wtapiały się w nieposkromioną naturę. Kolekcja powstała w Stanach Zjednoczonych przy użyciu autorskich technik mechaniki komputerowej, opracowanych specjalnie dla potrzeb tego projektu, dzięki czemu udało się uzyskać niezwykle szczegółowe, „ciosane” formy. Zaprojektowane dla MatterMade.
Big Game
www.big-game.ch
www.moustache.fr
Szwajcaria
Łoś (2005)
Łoś jest jednym z trzech drewnianych trofeów, zaprojektowanych przez Big Game. Jest to przedmiot ozdobny, w którym dziedzictwo przodków konfrontowane jest ze współczesnym stylem życia. Należy do kolekcji „Heritage in Progress”, powstałej w 2005 roku, która zajmuje się różnymi aspektami współistnienia tradycji i współczesności.
Producent: Moustache
Hans J. Wegner
www.pp.dk
Dania
Pawie Krzesło (1947)
Choć niemal postmodernistyczny design krzesła sugerowałby inaczej, powstało ono już w 1947 r. Nowoczesna forma krzesła nie służy jednak tylko oczom. Szerokie oparcie z nietypowo ukształtowanymi szczeblami to świetny przykład estetyki w służbie ergonomii – spłaszczone części szczebelków, które nadają krzesłu pawi wygląd, są usytuowane dokładnie w miejscu, gdzie łopatki stykają się z oparciem. Co więcej, jak to u Wegnera, krzesło nawiązuje do historii – a konkretnie do słynnego fotela Windsor.
Producent : PP Møbler
Sebastian Wrong & Richard Woods
www.richardwoodsstudio.com
www.establishedandsons.com
Wielka Brytania
Ceglany Fotel (2009)
Obicie fotela pokryte jest charakterystycznym dla Woodsa sitodrukiem, dzięki któremu dobrze znany, wielokrotnie wykorzystywany motyw ma szansę stać się użytkową „ikoną”. Ironia projektu wyraża się w kontraście pomiędzy wyjątkowym komfortem siedziska oraz pozorną „twardością” nadruku. Eleganckie, mocno zarysowane kształty fotela, dwusiedziskowej sofy czy otomany są idealnymi nośnikami dla śmiałego wzoru Woodsa.
Producent: Established & Sons
Marcel Wanders
www.marcelwanders.nl
www.moooi.com
Holandia
Jajeczny wazon (1997)
biała porcelana nieszkliwiona na zewnątrz, szkliwiona od wewnątrz
Kolekcja trzech figlarnych wazonów porcelanowych. Ich kształt powstał poprzez wypchanie prezerwatyw lateksowych jajkami ugotowanymi na twardo.
Producent: Moooi
David Clarke
misterclarke.wordpress.com
Wielka Brytania
Niepraktyczna Zastawa (2010)
srebrzony nikiel i pewter, proste techniki wyrobu
Łyżka – narzędzie, przyrząd, przybór kuchenny. Używana do nakładania, mieszania, karmienia i odmierzania. Teraz zaś nadarza się okazja, aby przyjrzeć się znajomym wyrobom i z przymrużeniem oka zastanowić się nad funkcją, zachłannością i przesadą.
Juliette Warmenhoven
www.juliettewarmenhoven.nl
Holandia
Ziemniaczana Pozytywka (2010)
papier, sznurek, metal, plastik
„Ziemniaczana Pozytywka” (należąca do kolekcji „Everyday Growing”) została wykonana w całości ręcznie, jest elegancka i delikatna. Powstała jako realizacja pomysłu na ukazanie ukrytego piękna kiełkującego ziemniaka. Ziemniak, jako artykuł spożywczy, jest zazwyczaj ograniczany i nie pozwala mu się kiełkować. Kiełkujące ziemniaki są powszechnie uważane za zepsute. Pozytywka zachęca widzów do zmiany sposobu postrzegania tej, zdawałoby się dobrze znanej, rzeczy – ziemniaka. Tym razem jego widok z pewnością wywoła błysk w oku.
Benjamin Hubert
www.benjaminhubert.co.uk
www.viaduct.co.uk
Wielka Brytania
Światło z komina (2009)
glina garncarska, terakota, piasek, białe szkliwo, odlew z masy lejnej.
„Światła z komina” produkowane są przez Viaduct Furniture w walijskiej pracowni garncarskiej jako odlewy z masy lejnej, przy użyciu lokalnie pozyskiwanej białej gliny. Lampy są następnie ręcznie malowane za pomocą masy terakotowej, zawierającej 25% piasku. Proces malowania odbywa się na kole garncarskim.
Producent: Viaduct
Wystawy Specjalne
Dlaczego Wschód?
Doświadczenia minionych edycji festiwalu uświadomiły nam, że otwierając się szeroko na światowe trendy, często nie zdajemy sobie sprawy, co dzieje się w najbliższym sąsiedztwie. Nasi międzynarodowi goście przyjeżdżają do Łodzi, chcąc między innymi poznać wschodni design, zobaczyć projekty pochodzące z tej części Europy, poznać projektantów, których nie spotkali na największych europejskich wydarzeniach związanych z designem. Z tych względów postanowiliśmy podczas Łódź Design 2011 w ramach Wystaw Specjalnych zaprezentować design wschodni. Chcemy być mostem łączącym Wschód i Zachód.
Wybrane przez nas wystawy nie pretendują do obiektywnego przeglądu zjawisk zachodzących
w Europie Wschodniej, jednak bardzo dobrze sygnalizują aktualne trendy. Definiują obszary zainteresowań i prezentują to, czego „nikt się po nas nie spodziewa”. Pokazują, że choć mamy inną historię i bagaż doświadczeń, umiemy z nich uczynić atut i siłę naszego projektowania.
Ruchoma wyspa – Kitchen Budapest (2011)
Kitchen Budapest (KIBU) to ruchoma wyspa, na której spotkać można młodych specjalistów (architekt, programista, artysta, designer), pracujących nad projektami kulturalnymi opartymi o nowe technologie.
- KIBU to ruchoma wyspa, na której prowadzone są różne projekty eksperymentalne i badawcze, począwszy od instalacji interaktywnych, poprzez projekty typu „zrób to sam”, designerskie, badania autoetnograficzne, aż po aplikacje na telefony komórkowe.
- KIBU to ruchoma wyspa, której celem jest dzielenie się wiedzą oraz umiejętnościami z uniwersytetami, szkołami, grupami kreatywnymi oraz firmami z Węgier i innych krajów.
- KIBU to ruchoma wyspa, propagująca metodę wspólnej pracy, tj. wspólne warsztaty, projekty, wykłady oraz rezydentury.
- KIBU to ruchoma wyspa, włączona w lokalne i międzynarodowe sieci kontaktów.
- KIBU to ruchoma wyspa, będą innowacyjną platformą dla ludzi, którzy chcą się sprawdzić w czymś nowym.
- KIBU to ruchoma wyspa, pełna dynamicznych, otwartych i kreatywnych ludzi.
Kitchen Budapest to media lab, powstały w 2007 roku przy wsparciu Magyar Telekom.
Obiekty:
Arbour Light / Świetlna altana (2007-2009)
„Świetlna altana” to inteligentny system oświetlenia, który jest w stanie odtworzyć wizualny klimat naturalnego zjawiska. System tworzy raczej nastrój niż obraz fotograficzny, przez co przekaz rozszerza się o dodatkowy, nienachalny jednak, aspekt. Choć jest to obiekt zaprojektowany przede wszystkim jako element wystroju wnętrz, stanowi także przestrzeń alternatywnych form komunikacji (zamiast hipertekstu) pomiędzy miejscami i ludźmi. Jest to metafora tego, jak w sferze podświadomości postrzegamy zjawiska naturalne poprzez grę światła, przy czym chodzi tu głównie o wizualizację, a nie dokładne odwzorowanie. „Świetlna altana” pozwala mapować uczucia i zmysły. Taka ich manifestacja skutkuje czymś w rodzaju metakomunikacji pomiędzy różnymi poziomami percepcji, dzięki której możliwe jest nawiązanie kontaktu z różnymi ludźmi i miejscami.
System „Świetlana altana” może być wykorzystywany w czasie rzeczywistym po jego podłączeniu do kamery internetowej. Obraz z kamery jest przetwarzany i przesyłany bezpośrednio do „Altany”. W podobny sposób można także korzystać z istniejących nagrań wideo. Wkrótce pojawi się również strona internetowa! Będzie oferowała, między innymi, dostęp do „nastrojowej” bazy danych opartej na nagraniach stworzonych przez właścicieli „Świetlnej altany” i „kolekcjonerów zjawisk”. Każdy będzie mógł zarejestrować swoją „Altanę”, ściągać i przesyłać nagrania, podłączać się i przesyłać obraz z kamerek internetowych. W naszym wyobrażeniu ma to być pewien rodzaj społeczności internetowej, która będzie zachęcała innych do dzielenia się swoimi doświadczeniami i uczuciami w sposób, który nie będzie oparty ani o tekst, ani o zdjęcia.
LANdelion (2010)
Nazwa LANdelion to połączenie dwóch słów angielskich: „dandelion” (dmuchawiec/mlecz) oraz LAN (Local Area Network – lokalna sieć komputerowa). Naszym celem było przedstawienie za pomocą „LANdeliona”, interaktywnej instalacji kinetycznej, zjawiska obecności na portalach społecznościowych i nieprzerwanego przepływu ogromu informacji w internecie. Z drugiej strony, chcieliśmy stworzyć pracę bazującą na doświadczeniach użytkowników, które stały się motorem innowacji technologicznych. Pomijając doświadczenia stosowane w wyścigu marketingowym, pracownie analizujące relacje społeczne w aspekcie narzędzi i aplikacji chętnie eksperymentują z doświadczeniami alternatywnymi. Wykorzystanie łatwo dostępnych materiałów do majsterkowania oraz projekt zakładający interakcję z użytkownikami doprowadziły do powstania obiektu przypominającego dmuchawiec, który światłem i dźwiękiem reaguje na podmuch. „LANdelion” wykonany jest z używanych przewodów. Budzi się do życia, kiedy dmuchnie się na jego płatki, w których znajdują się proste, stale lekko jarzące się, czujniki. Podmuch sprawia, że czujniki zapalają się mocniej i po powierzchni „LANdeliona” przesuwa się fala światła, której towarzyszą dźwięki oraz lekkie drgania.
Landprint / Druk naziemny (2007)
Projekt ten wykorzystuje nowe technologie w celu przedstawienia symbiozy pomiędzy człowiekiem a przyrodą. Innymi słowy: zhakujmy naturę! Zmodyfikowaliśmy kosiarkę, która dzięki komputerowemu sterowaniu wykasza w trawie wzory bądź tekst. Zaprogramowane układy elektroniczne włączają i wyłączają małe ostrza urządzenia, tworząc w ten sposób obraz w trawie. Takie „wycinanki” to potencjalne przestrzenie reklamowe. Mniejsze mogą powstawać w ogrodach biurowców, podczas gdy większe, tworzone na polach, będą widoczne nawet w Google Maps.
Nighmo / Nocek (2007-2011)
Dom mógłby być miejscem całkiem inteligentnym i przytulnym, gdyby otaczające nas przedmioty codziennego użytku dostosowywały się do naszego stylu życia. Co byście pomyśleli, gdyby okazało się, że wiedzą, czego potrzebujemy w danym momencie? „Nighmo” to lampka nocna, która wyczuwa, kiedy jest potrzebna. Zapewnia nastrojowe oświetlenie, gdy poruszamy się po pokoju nocą, przez co nie grozi nam potknięcie. Jest tak zaprojektowana, by jej światło przypominało naturalne, podobne do płomienia świecy czy światła księżyca. „Nighmo” ma organiczny kształt. Lampka wykonana jest ze śnieżnobiałego silikonu i wyposażona w czujnik ruchu, który wykrywa promieniowanie podczerwone ludzkiego ciała. „Nighmo” nie obsługuje się ręcznie – lampka wykrywa ruch i włącza się automatycznie, gdy jest potrzebna. Nie ma żadnych przycisków, wszystko odbywa się tu automatycznie. Nie trzeba nawet zwracać na nią uwagi, wystarczy postawić ją gdziekolwiek w pokoju. Jedyne, czego jej potrzeba, to doładowywanie od czasu do czasu za pomocą zwykłej ładowarki lub portu USB w komputerze. Na powierzchni „Nighmo” trudno nie dostrzec plastikowej wypustki, która stanowi „oko” lampki. Znajduje się na niej czujnik ruchu oraz czujnik światła, więc jest ona w stanie wykryć ruch oraz to, czy w pomieszczeniu jest ciemno. Lampka daje tylko tyle światła, ile potrzeba nam do bezpiecznego poruszania się w nocy po domu.
Noisy Coat / Płaszcz dźwięku (2010)
„Płaszcz dźwięku” to modny element stroju performera. Projekt ten jest owocem współpracy pomiędzy showroomem Kepp oraz Kitchen Budapest. Jego twórcy pragnęli przypomnieć odbiorcom ceniącym modę, że jej tworzenie wymaga dużo zachodu. W tym celu nagrano dźwięki wydawane przez różne urządzenia wykorzystywane w szwalni (maszyny do szycia, żelazka, wieszaki, itd.) oraz wszelkie odgłosy otoczenia, co miało na celu stworzenie interaktywnej kompozycji dźwięków, ożywianej przez tancerza. Jego ruchy wyzwalają i modulują dźwięki. Cały projekt polega na pokazaniu ubrań i mody w nowym świetle. Uznaliśmy, że jeśli chcemy być wierni sobie, musimy stworzyć „czujący” strój, więc posłużyliśmy się materiałem przewodzącym, by wyposażyć płaszcz w czujniki nacisku i uginania. Na wystawie prezentujemy płaszcz i dźwięki nagrane podczas wcześniejszego pokazu.
Opera Looper (2009)
Stworzony w oparciu o nasze wcześniejsze doświadczenie z projektu „MobileJam”, „Opera Looper” umożliwia nowe, muzyczne doznania, któych doświadczyć można w gronie kilku osób dzięki wspólnemu tworzeniu pętli (loopów) dźwiękowych przy pomocy czterech iPodów. „Opera Looper” to połączenie dwóch narzędzi: opartego na samplach (próbkach) systemu dźwiękowego, napisanego w programie Pure Data, oraz systemu animacji w czasie rzeczywistym, stworzonego w programie Animata. „Opera Looper” zadebiutował w ramach cyklu Opera Unbound, zorganizowanego przy współpracy z Samu Gryllusem, Brooklyn Museum oraz Extremely Hungary. System składa się z komputera-serwera, do którego podłączone są cztery iPody Touch, działające jako zdalne kontrolery. Pewne klawisze oraz kombinacje klawiszy rozpoczynają, zatrzymują i zmieniają różne parametry wcześniej skomponowanych pętli dźwięków. Jeden użytkownik może jednocześnie kontrolować cztery różne sample, a tworzona w ten sposób muzyka może składać się z maksymalnie 16 warstw. Technika kompozycji dźwiękowej przywodzi na myśl niektóre prace Mozarta bądź Haydna (muzyczne gry kościane). Część projekcyjna wystawy składa się z czterech scen, stworzonych w oprogramowaniu Animata, które reagują na dźwięk w czasie rzeczywistym. Z systemu mogą na raz korzystać 4 osoby. Wybrana scena jest wyświetlana na płótnie i może składać się z czterech postaci, bądź czterech grup postaci. Każdy z użytkowników otrzymuje iPoda powiązanego z konkretnym „bohateram”. Muzyka tworzona za pomocą iPodów sprawia, że postaci zaczynają poruszać się pod jej dyktando. Na potrzeby wystawy powstały cztery sceny: komedia muzyczna w stylu Franza Lehára, barokowa opera kameralna, opera romantyczna oraz minimalistyczna muzyka amerykańska.
Subjective Atlas of Hungary / Subiektywny Atlas Węgier (2010-2011)
„Subiektywny Atlas Węgier” powstał w grudniu 2010 r. dzięki zaangażowaniu 40 osób i młodego węgierskiego grafika. Uczestnicy dwutygodniowego warsztatu zostali wybrani po otwartym naborze. Celem projektu było stworzenie „Subiektywnego Atlasu Węgier”, podobnego do wcześniejszych międzynarodowych publikacji tego („Subiektywny Atlas Palestyny”, „Subiektywny Atlas Serbii” oraz „Subiektywny Atlas Holandii”). Edycja węgierska nawiązuje do oryginalnego pomysłu holenderskiej projektantki Annelys de Vet, która tworzy atlas we współpracy z lokalnymi autorami. Atlas przedstawia współczesne Węgry z perspektywy wizualnej. Celem autorów było stworzenie zróżnicowanego, ciekawego i atrakcyjnego wizualnie obrazu Węgier oraz ich tożsamości narodowej i kulturowej.
SubMap (2010-2011)
SubMap to wirtualnie zniekształcona mapa Budapesztu, której wygląd zmienia się zależnie od miejsca, w którym znajdują się badacze biorący udział w projekcie. Mapa sama w sobie jest medium obiektywnym, ale chcieliśmy pokazać miasto z naszej perspektywy, tak, by mapa dawała dostęp do informacji wizualnych na temat tego, jak żyjemy i gdzie się udajemy. Podlega ona nieustannym zmianom i zniekształceniom, w miarę naszego przemieszczania się po mieście. Chcielibyśmy prześledzić i zwizualizować unikalny sposób, w jaki wykorzystujemy miasto. Dzięki aplikacji Foursquare możemy ciągle dodawać współrzędne miejsc, do których chodzimy. Program rejestruje je i przetwarza w siły, zniekształcające mapę Budapesztu. Miejsca te są następnie traktowane jako epicentra tych niezwykłych, sferycznych i perspektywicznych zniekształceń, a miejsca, które są bliżej nas, wydają się większe.
Rzeźbiąc w świetle, czeskie lampy stołowe 1950-1990
Antonín Hepnar, Růžena Žertová, Jaroslav Anýž, Helena Frantová, Zukov Workshop, Pavel Grus, Josef Hůrka, Stanislav Kučera … i inni
Kuratorski wybór lamp stołowych stworzonych w latach 1950-1990 w byłej Czechosłowacji, na terytorium dzisiejszych Czech.
Wystawa rozpoczyna się od lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku, kiedy to czechosłowackie wzornictwo nie musiało rygorystycznie podporządkować się realizmowi socjalistycznemu i historyzmowi. Czescy projektanci oświetlenia preferowali międzynarodowy styl modernistyczny. Lampy z tamtego okresu to subtelne posągi z funkcją oświetlenia – odnosi się to zarówno do procesu produkcji w nowo powstałych spółdzielniach (Napako, Drupol, Lidokov i Zukov), jak i do ręcznie wykonywanych lamp (Alena Novákova, Antonín Hepnar i in.). Ich estetyka i metody projektowania w wielu aspektach bliskie są modernistycznemu designowi europejskiemu i amerykańskiemu, jednak szlachetne metale i staranne wykonanie ustępują miejsca imitacjom i podrzędnej jakości socjalistycznej produkcji. Wyjątkiem od tej reguły jest unikalna lampa stołowa zaprojektowana przez Jaroslava Anýža, będąca połączeniem porcelany, metalu i szkła. Projekty Josefa Hůrki, Pavela Grusa i innych są także bardzo eleganckie, mimo pewnych uchybień w jakości wykonania.
Estetyka dekoracyjna w tzw. stylu brukselskim (nawiązanie do Wystawy Światowej w 1958 r.), dominowała aż do późnych lat sześćdziesiątych. Lata siedemdziesiąte przyniosły nowe trendy – uproszczenie i monumentalizację. W tamtym okresie prace Růženy Žertovej i Antonína Hepnara wyróżniały się najbardziej, aż do lat osiemdziesiątych. Unikalne lampy, które wykonywali własnoręcznie w bardzo niewielkich seriach, odpowiadały powszechnemu w tamtym okresie zainteresowaniu projektami futurystycznymi i minimalizmem. Większość eksponatów po raz pierwszy pojawia się na tego rodzaju wystawie.
Kurator: Adam Štěch, OKOLO
Przeminęło z wiatrem (2010)
Nika Zupanc
Wejdź do wietrznego ogrodu, w którym Czarne Wiśnie, Kostki Cukru i Skromne Myśli bez pamięci zakochują się w przyrodzie. Nika Zupanc przedstawi w nim swoje prace, skromne i samodzielne, reprezentujące nowy sposób rozumienia designu – przez symbole i emocje.
Patron wystawy: Elle Decoration
…i obudziłem się w Europie
Projekt „…i obudziłem się w Europie” jest pierwszą prezentacją ukraińskiego designu w Europie (i na świecie). Większość prezentowanych prac powstała w ciągu ostatnich pięciu lat, a więc kilkanaście lat po rozpadzie Związku Radzieckiego oraz 20 lat po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości. O wschodnich sąsiadach Zachodowi przypomniało jednak dopiero zaangażowanie świata w „pomarańczową rewolucję”. I kiedy raptem Zachód ocknął się, żeby może Ukrainę do Europy wreszcie zaprosić, okazało się, że ona dawno już tam była. Ukraińcy sami pewnego dnia przebudzili się i zrozumieli, że podążają tą samą drogą. Że teraz wszystko, co robią, robią na europejskim poziomie. I taki też jest ukraiński design. Dojrzały, świadomy – z jednej strony swej tradycji, a z drugiej – przynależności do wspólnej Europy.
Nowa fala, tzw. pokolenie posttransformacyjne, lekcję europejskiej sztuki, która przez dziesiątki lat kształtowała doświadczenie pozostałej części kontynentu, odrobiła zaledwie w ciągu dwóch dekad. Młodzi ukraińscy projektanci wytyczyli sobie drogę daleką od najprostszej. Jest w ich projektach coś świeżego, nowego, przede wszystkim pozbawionego ideologicznych ograniczeń. To harmonijny wielogłos typowych dla ukraińskiej postmoderny: buntu, prowokacji, niedopowiedzeń, karnawalizacji i ekscentryzmu. Młodzi bawią się funkcją, mieszają hierarchie, prowokują pytania. Szanują tradycję i dobre rzemiosło. Stawiają na profesjonalizm, ale, jednocześnie, w ciężkiej pracy wciąż odnajdują pasję.
Ukraina. Idealna geografia: stanowić nieodłączną część Europy, wpisywać się w światowy kontekst,
a jednocześnie zachowywać swoją fantastyczną unikatowość. Projekt „…i obudziłem się w Europie” nie jest jedynie ekspozycją wybranych kilkunastu przykładów współczesnego wzornictwa. Towarzyszący wystawie katalog, prezentujący sylwetki poszczególnych projektantów i ich miast, stanowi zapis śladów i miejsc, w których kumulują się emocje młodego, wolnego pokolenia. To emocjonalny zapis pewnej drogi, która biegnie przez Europę. Drogi bez granic, szlabanów i wiz.
Tytułem wystawy jest zdanie bez początku. Dla nas liczy się to, co tu i teraz. Przeszłość pozostawiamy historykom. To ona stanowi właśnie pierwszą część zdania. Resztę niech każdy dopowie sobie sam. Nas interesuje ów moment przebudzenia. Pokazujemy sztukę pozbawioną ciężaru historii i wolną od epatowania martyrologią. Proponujemy za to kreatywny potencjał i dojrzałość młodego pokolenia.
Projekt „…i obudziłem się w Europie” nie definiuje charakteru ukraińskiego designu, ale stanowi próbę pokazania dzieła w toku, work in progress, zmiany. Przecież jesteśmy świadkami początku zmian na mentalnej mapie Europy. Projekt ma charakter otwarty, gdyż, wedle ukraińskiego poety Andrija Lubki, zmiana jest tym, co już można odczuć, ale czego jeszcze nie można opisać.
Kurator: Ksenia Kaniewska
Andrey Bondarenko
jolkalapalkala.blogspot.com
Dog i Tax (2011)
drewno, tkanina
Alexander Kozynets
www.kozynets.com
Linne (2011)
ręcznie wykonany prototyp: metalowa podstawa, styropian, tkanina
Grycja Erde
www.grycja.com
Najprostsze krzesło (2010)
drewno (dąb)
Kateryna Sokolova
www.behance.net/Sokolova
ZIG & ZAG (Nowa interpretacja krzesła Gerrita Rietvelda) (2006)
sklejka
Igor Pinigin
dorogaya.com
Föhn (2010)
termoodporny polimer, szkło ceramiczne, metalowa rama
Egglight (2006)
jaja kurze, diody LED
Roman Zubaryev
www.behance.net/Zubarev
ZU (2010)
sklejka
Oleksandr Shestakovych
shestakovych.com
Duga (2011)
pogięte i zespawane metalowe rury, miękkie siedzisko
Tereza Barabash
www.trbarabash.blogspot.com
Tryptyk: Dzieci (2007)
kolaż: tkanina, papier, druk
Roman Shpelyk
www.shpelyk.com
Pianokomoda (2011)
farbowana płyta MDF
Nataliya Aulova
Organy Aulova (2011)
drewno
Mukomelov Studio
mukomelov.com
Lampa TR (2010)
plastik
Lampa-rekin (2010)
plastic
Valeriy Kuznetsov & Kateryna Kuznetsova
www.decorkuznetsov.com
Płaszczyzna (2006)
sklejka z drewna brzozowego
Leżanka (2008)
drewno jesionowe
Oksana Shmygol
www.oksanashmygol.com
„… i obudziłem się w Europie” katalog wystawy
książka w formacie 170x220mm, 150 stron
Przegląd Szkół
Przegląd Szkół to jedno z kluczowych wydarzeń festiwalu. Pozwala na nawiązanie współpracy między uczelniami, konfrontację programów i metod nauczania, wymianę myśli i doświadczeń. Daje niepowtarzalną możliwość promocji uczelni i zaprezentowania przez nią swoich osiągnięć. Wystawy i multimedialne pokazy przedstawiają prace najzdolniejszych, często debiutujących studentów i realizują w ten sposób podstawowy cel festiwalu – odkrywanie młodych utalentowanych osób.
W tym roku tematem Przeglądu Szkół jest „Tkanina”. Postanowiliśmy skupić się na nauczaniu projektowania tekstyliów. Niewiele jest rzeczy w naszym codziennym otoczeniu o tak długiej historii, jak tkanina. Towarzyszy nam od ośmiu tysięcy lat. Począwszy od prymitywnych plecionek, w których wykorzystywano naturalne materiały, jak trawy, włókna, elastyczne gałązki, po najnowsze odkrycia rodem z NASA i laboratoriów sportowych, zaspokaja potrzeby praktyczne, a równocześnie spełnia funkcje dekoracyjne i artystyczne. Nieustannie ewoluuje, zachowując swoją tożsamość: wykorzystuje coraz to nowe tworzywa i technologie, odpowiada na zmieniające się ludzkie potrzeby i oczekiwania. Nieustannie żyje. Zaskakuje, przybierając nowe formy, wzory, kolory i funkcje.
Do Przeglądu zaprosiliśmy wszystkie uczelnie, wydziały i kierunki, które zajmują się tkaniną unikatową i przemysłową, innowacjami w tej dziedzinie oraz starym artystycznym rzemiosłem. Postanowiliśmy przyjrzeć się temu, czym jest tkanina współcześnie i jakie są kierunki jej rozwoju. Czy jest terenem odkrywania nowych możliwości, realizacji innowacyjnych projektów, polem estetycznych dążeń, czy może jest tylko i wyłącznie historycznym artefaktem, któremu owszem można oddać honor, ale który nie jest już dzisiaj wyzwaniem projektowym? Każda z tych możliwości jest opisem i wyrazem zmiany. Zmiany ludzkich oczekiwań, dążeń i potrzeb. Czas rozstania z tkaniną jeszcze nie nadszedł. Ci, którzy przewidują trendy, wieszczą jej wielki powrót. Co mówi o nas dzisiejsza tkanina? Co mówią przez nią dzisiejsi studenci? Przywróćmy tkaninę Łodzi, niegdysiejszej stolicy przemysłu tekstylnego.
Magdalena Ataman
www.atamandesign.com
doily (2011)
stelaż stalowy, wypełnienie z plecionej gumki kapeluszowej
Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, Wydział Architektury i Wzornictwa, Architektura Wnętrz, III Pracownia Projektowania Mebla, V rok
Opiekun: dr Mateusz Wróblewski
www.uap.edu.pl
Siedziska doily. Wynieśmy serwetki na zewnątrz, do ogródka, na taras czy balkon i zanurzmy się
w nich rozkoszując się słońcem.
Marcin Sutuła
www.archteam.pl
Czerwona róża (2011)
filc dekoracyjny, organza
Politechnika Koszalińska, Instytut Wzornictwa, Wzornictwo Przemysłowe, Pracownia Projektowania Ubioru i Kostiumu, III rok
Opiekun: dr Alina Adamczak
www.wzornictwo.tu.koszalin.pl
Inspiracją dla kreacji stała się symbolika róży oraz szczególna charakterystyka materiału, całość buduje się na relacji tych dwóch wartości i trzeciej, już niezależnej, tajemnicy kobiecości.
Pablo Londono Sarria
www.pablolondonosarria.com
Pedes in Orbis (chodząc w kółko) (2011)
Akademia Gerrit Rietveld, Projektowanie, Moda, Mode11, IV rok
Opiekun: Karima Benali
www.gerritrietveldacademie.nl
Pedes in orbis to po łacinie „chodzenie w kółko”. Prezentowany projekt to moja wizja życia – i przeżycia – siedmiu młodych mężczyzn w odległej przyszłości. Ludzie ci przeszukują to, co zostało z dawno minionej cywilizacji, polując na odpadki i złom – skarby, które pozwolą im przeżyć kolejny dzień chodzenia w kółko. Tak zachowują się ludzie na pustyni, ale nie każda pustynia jest z piasku.
Katarzyna Staryk
Lampy (2010/2011)
drewno, drut, przędza
Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi, Wydział Tkaniny i Ubioru, Wzornictwo, Pracownia Dywanu i Gobelinu, III rok
Opiekun: prof. Jolanta Rudzka-Habisiak
www.asp.lodz.pl
Seria unikatowych lamp wiszących i stojących inspirowanych naturą i ekologią.
Dorte Agergaard
www.dorteagergaard.dk
Z kolekcji Pure (2010/2011)
tkaniny i druk cyfrowy
Szkoła Designu w Kolding, Wzornictwo, Wydział Projektowania Produktu, Projektowanie tkanin, dyplom 2007
Opiekun: Helle Graabaek
www.designskolenkolding.dk
Ideą kolekcji PURE jest „zachowanie czystości”. Kolekcja przeznaczona jest do domu, gdzie wyrazistość i formę uzyskuje się poprzez przearanżowanie układu przedmiotów codziennego użytku i umieszczenie ich w nowym kontekście – co stanowi swoistą grę z naszym pojęciem normalności. Projekt łączy zabawę z powagą.
Anna Szydłowska
www.annaszydlowska.pl
Bez tytułu (2010)
tkanina żakardowa
Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi, Wydział Tkaniny i Ubioru, Wzornictwo, Pracownia Tkaniny Dekoracyjnej, IV rok
Opiekun: prof. Krystyna Górska
www.asp.lodz.pl
Tkanina wnętrzowa oparta na prostym układzie geometrycznym i zastosowaniu cieniowanego wątku.
Weronika Sochacka
Ręcznie wykonany papierowy fotel i hoker (2011)
stal, gazety z recyklingu
Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, Wydział Architektury i Wzornictwa, Architektura Wnętrz, Pracownia Projektowania Obiektu, III rok
Opiekun: prof. Jolanta Usarewicz-Owsian prof. zw. UAP
www.uap.edu.pl
Ekologiczne, eleganckie meble (fotel i hoker) o nowoczesnej, prostej formie. Ich oryginalne i wbrew pozorom trwałe siedziska zostały wyplecione z gazet pochodzących z recyklingu. Idea plecenia siedzisk z papieru powstała podczas prób jego ujarzmienia, kiedy to wyplot z papieru został wzmocniony cienkim stalowym drucikiem.
Walentyna Balcerzak
Amfibia (2011)
szkło, plastik, materiał fosforyzujący – kauczuk
Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi, Wydział Tkaniny i Ubioru, Wzornictwo, Pracownia Tkaniny Eksperymentalnej, I rok
Opiekun: dr hab. Lidia Choczaj
www.asp.lodz.pl
Obiekt wolnostojący, transparentny. Tysiące zmultiplikowanych kapsuł budują organiczną formę. Drobne elementy wypełniające pojedyncze kapsuły świecą w ciemności, tworząc misterny koronkowy wzór.
Marika Lewandowska
www.noboart.pl
Płaszczyk z filcu (2011)
filc
Politechnika Koszalińska, Instytut Wzornictwa, Wzornictwo, Pracownia Projektowania Ubioru i Kostiumu, IV rok
Opiekunowie: dr Alina Adamczak, dr hab. Zygmunt Laskowski
www.wzornictwo.tu.koszalin.pl
Płaszcz, którego konstrukcja inspirowana jest strojem stewardessy, wykonany został z jednego kawałka filcu dekoracyjnego o grubości 2,5 mm oraz 1 mm.
Alicja Łaciak
dzienny (2011)
wełna czesankowa, sznurek lniany, klej termotopliwy
Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi, Wydział Tkaniny i Ubioru, Wzornictwo
Pracownia Tkaniny Eksperymentalnej, II rok
Opiekun: dr hab. Lidia Choczaj
www.asp.lodz.pl
Kompozycja składająca się z siedmiu elementów, stanowiących zestaw naszyjników na siedem dni tygodnia. Każdy następny naszyjnik jest logiczną kontynuacją poprzedniego.
Alicja Łaciak
patchwork (2011)
papierowe rolki, opakowania po jajkach, szary papier, folia
Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi, Wydział Tkaniny i Ubioru, Wzornictwo
Pracownia Papieru, II rok
Opiekun: prof. Ewa Latkowska-Żychska
www.asp.lodz.pl
Monochromatyczna masa małych elementów zaskakuje swym wewnętrznych reliefem. Choć uzyskany został w bardzo prosty sposób, nie daje się od razu rozpoznać.
Anna Szklińska
Wiwat Obojętność! (2010-2011)
tkanina z drugiej ręki, technika własna
Politechnika Koszalińska, Instytut Wzornictwa, Wzornictwo Przemysłowe, Pracownia Projektowania Produktu, dyplom 2008 www.wzornictwo.tu.koszalin.pl
Czym innym jest tkanina, jak nie materią położoną w najbliższej człowiekowi przestrzeni? Nosi w sobie tajemnicę, swój własny ciężar i ciepłotę naszego ciała, jego zapach… Jest chłonna, posłuszna, nieczysta. Jest jak nasze wnętrze.
Aleksandra Groś
www.ohhla.hostzi.com
Origami (2010/2011)
ortalion, skaj, atłas
Politechnika Koszalińska, Instytut Wzornictwa, Wzornictwo, Pracownia Projektowania Ubioru i Tkaniny, IV rok
Opiekun: dr Alina Adamczak
www.wzornictwo.tu.koszalin.pl
Kolekcja ubiorów damskich i galanterii inspirowana origami demonstruje możliwości, jakie niesie ze sobą najstarsza sztuka składania papieru zaadaptowana do funkcji użytkowej, pokazując jednocześnie zależności pomiędzy sylwetką a geometrią ubioru. Formy są zarazem proste i eleganckie, jak i pełne niedopowiedzeń, zaskakujących rozwiązań i nowoczesnych konstrukcji.
Małgorzata Masłowska
www.maslowskadesign.pl
90 m (2011)
metalowe rurki, pręty, linka żeglarska (ok. 90 metrów), biały spray
Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, Architektura wnętrz i wzornictwo, Wzornictwo, III Pracownia Projektowania Mebla, III rok
Opiekun: ad. Mateusz Wróblewski
www.uap.edu.pl
Forma powstała w wyniku syntezy bryły i wstęgi, w której seria powtarzających się splotów buduje organiczną, interaktywną płaszczyznę ograniczoną stabilną, geometryczną konstrukcją. Główną inspiracją jest ruch włókna, jaki występuje podczas tworzenia się powierzchni tkaniny, jego rytmiczny tor oraz symetryczny, regularny podział długości.
Daria Balińska
Elewacje IX (2008)
tkanina żakardowa
Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi, Wydział Tkaniny i Ubioru, Wzornictwo, Pracownia Tkaniny Dekoracyjnej, dyplom 2008
Opiekun: prof. Krystyna Górska
www.asp.lodz.pl
Tkanina dekoracyjna pochodząca z kolekcji dyplomowej inspirowanej nowoczesną architekturą wielkomiejską.
Aleksandra Barańska
www.aleksandrabaranska.daportfolio.com
Metro (2011)
maty bambusowe, gazety, taśma
Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi, Wydział Tkaniny i Ubioru, Wzornictwo, Pracownia Tkaniny Eksperymentalnej, III rok
Opiekun: dr hab. Lidia Choczaj
www.asp.lodz.pl
Tkanina eksperymentalna wykonana z bambusowych mat przeplatanych kawałkami kolorowych gazet i białej taśmy klejącej. Tkanina „Metro” może stanowić rodzaj ściany, dzielącej przestrzeń wnętrza.
Małgorzata Mróz
Nicielnicowa (2008-2010)
przędza, aluminium
Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi, Wydział Tkaniny i Ubioru, Wzornictwo, Pracownia Tkaniny Eksperymentalnej, V rok
Opiekun: dr hab. Lidia Choczaj
www.asp.lodz.pl
Tkanina dwustronna, wykonana ręcznie na krośnie nicielnicowym. Poza klasyczną osnową/wątkiem, w „ciało” tkaniny wbudowane zostało aluminium. Niezwykły efekt tworzą blikujące światła, ażury, subtelna gama barw.
Milena Wiaderek
32 (2011)
folia przezroczysta, klisze RTG, nici
Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi, Wydział Tkaniny i Ubioru, Wzornictwo, Pracownia Tkaniny Eksperymentalnej, III rok
Opiekun: dr hab. Lidia Choczaj
www.asp.lodz.pl
Tkanina eksperymentalna – transparentny ekran do wnętrz, zbudowany z rentgenowskich zdjęć zębów. Pierwszoplanowym elementem obrazu są nici.
Myrza de Muynck
www.myrzademuynck.com
Bieda de luxe, kolekcja jesień/zima (2011)
ubrania
Uniwersytet Sztuki w Londynie, Central Saint Martins College, moda damska, dyplom 2011
Opiekun: Louise Wilson
www.csm.arts.ac.uk
Myrza de Muynck inspirację zaczerpnęła z kolekcji sukien z lat 20-tych XX wieku oraz z licznych cytatów zebranych z książek o Paulu Poiret, Coco Chanel oraz Dianie Vreeland. Zafascynowana wymyślnymi projektami tkanin tamtego okresu, de Muynck postanowiła zaprojektować proste, sportowe w formie ubrania, wykonane jednak z bardzo wymyślnych i czasochłonnych, ręcznie tkanych materiałów. Nadała im w ten sposób mocny, współczesny rys – z jednej strony jest to haute couture, z drugiej, widać tu dążenie do standaryzacji.
Phoebe English
www.phoebeenglish.com
Kolekcja dyplomowa (2011)
ręcznie szydełkowanie z włosów, guma oraz włosy akrylowe
Uniwersytet Sztuki w Londynie, Central Saint Martins College, Moda damska, dyplom 2011
Opiekun: Wojciech Dziedzic
www.csm.arts.ac.uk
Kiedy pracuję, przede wszystkim badam związek pomiędzy ubiorem i ruchem. Ręcznie wykonane elementy ozdobne stanowią kluczowy element mojej twórczości, w której szczególnie skupiam się na kompozycji.
Helen Bullock
www.helenbullock.com
Kolekcja jesień/zima (2011)
sitodruk, ręczny malunek
płótno, len, bawełna
Uniwersytet Sztuki w Londynie, Central Saint Martins College, Moda, Projektowanie tkanin, dyplom 2011
Opiekun: Wojciech Dziedzic
www.csm.arts.ac.uk
Kolekcja stworzona spontanicznie i intuicyjnie. Niespodziewane połączenie kolorów i kompozycji, zainspirowanych stylem filmu „Candy” z lat sześćdziesiątych… marionetkami Paula Kleesa… grupą the Polyphonic Spree… twórczością Gordona Matta-Clarka, spódnicami z rozcięciem, a także własnymi rysunkami osobliwych kobiet. Stworzona metodą sitodruku, ręcznego malunku i malowania z użyciem szablonu. Skomponowana z płótna, lnu oraz zakupionej kwiecistej tkaniny, wykorzystanej tak, by zasłonić niektóre jej fragmenty. Obuwie powstało przy wykorzystaniu znalezionego drewna, które zostało wyrzeźbione tak, aby pasowało do reszty buta.
Shaun Samson
shaunsamson.co.uk
Wiosna / Lato 2012
koce meksykańskie, wełna, bawełna, igłowanie filcu
Uniwersytet Sztuki w Londynie, Central Saint Martins College, Moda, Moda męska, dyplom 2011
Prowadzący: Peter Jenses
www.csm.arts.ac.uk
Tradycyjne koce meksykańskie, filc igłowany na różne inne materiały.
Joshua Enker
Bez tytułu – serie flokowane (2011)
papier Tyvek, włókno celulozowe, klej flokowy, flokowanie i ogrzewanie gorącym suchym powietrzem
Akademia Gerrit Rietveld, Moda, Wydział Mody, dyplom 2011
Opiekun: Wojciech Dziedzic
www.gerritrietveldacademie.nl
Seria ta jest wynikiem eksperymentowania z techniką flokowania na materiale Tyvek. Flokowany papier daje bardzo ciekawe wrażenie dotykowe, a obróbka cieplna nadaje mu zupełnie nowy wymiar.
Joshua Enker
Kolekcja dyplomowa (2011)
papier Tyvek, jedwab, tkanina bawełniana, dżins, żółta taśma, igłowanie maszynowe, szycie
Akademia Gerrit Rietveld, Moda, Wydział Mody, dyplom 2011
Opiekun: Wojciech Dziedzic
www.gerritrietveldacademie.nl
Inspiracją do stworzenia kolekcji był „Boro”, czyli ubiór japońskich wieśniaków. Były to stroje robocze dla mężczyzn i kobiet, pozszywane z kawałków i resztek ubrań. Piękno zrodzone z potrzeby.
make me!
Po raz czwarty Łódź Art Center zaprosiło młodych projektantów do udziału w konkursie make me! Konkurs skierowany jest do młodych projektantów (zarówno indywidualnych, jak i grup projektowych) w wieku od 20 do 30 lat. Nie ma żadnych innych ograniczeń! Naszym celem jest odkryć talenty ze świeżym spojrzeniem na design i dać im możliwość wystawienia prac podczas 5 Międzynarodowego Festiwalu Designu w Łodzi, 20-30 października 2011 r.
W tym roku otrzymaliśmy 280 zgłoszeń z Francji, Niemiec, Austrii, Czech, Słowacji, Portugalii, Hiszpanii, Ukrainy, Rosji, Litwy, Finlandii, Wielkiej Brytanii, USA, Korei, Malezji, Tajwanu, Grecji, Kanady, Egiptu, Izraela, Mołdawii, Holandii, Serbii, Szwecji, Szwajcarii, Filipin, Japonii i oczywiście z Polski. Jest to dla nas niezbity dowód świadczący o randze i zasięgu konkursu. Za wszystkie propozycje ogromnie dziękujemy.
Zwyczajowo zwycięzca zostanie wyłoniony spośród wyróżnionych projektów na oficjalnym otwarciu Łódź Design. Zwycięzca otrzyma nagrodę w wysokości 20.000 zł ufundowaną przez Mecenasa Głównego Festiwalu Ceramikę Paradyż.
Wyboru dokonywało prestiżowe i międzynarodowe grono jury w składzie:
Agnieszka Jacobson-Cielecka – Dyrektor Artystyczny 5. Międzynarodowego Festiwalu Designu – Łódź Design, przewodnicząca jury,
Sławomir Kluziak – Klub Brand Design, Dyrektor Zarządzający SiebertHead,
Jimmy MacDonald – Dyrektor Tent London,
Ake Rudolf – Dyrektor DMY w Berlinie,
Zuzanna Skalska – trendwatcher,
Aze Design: Anna Kotowicz-Puszkarewicz, Artur Puszkarewicz – projektanci.
Agnieszka Dybowska (Polska)
Fiu Fiu (2011)
drewno, farba, gięty drut
Projekt powstał w wyniku obserwacji ptaków siedzących na przewodach wysokiego napięcia i skojarzenia ich ze spinaczami „siedzącymi” na sznurach z praniem. Przez modyfikację tradycyjnych, drewnianych klamerek uzyskano kształt zawieszony pomiędzy symbolem siedzącego ptaka a klasycznym spinaczem. Do przechowywania klamerek służy prosty, druciany wieszak, obrysem przypominający domek.
Agnieszka Przewoźna (Polska)
Multiplo (2011)
papier
„Multiplo” to fotel, który składa się w bardzo oryginalny sposób. Forma jest budowana bez użycia kleju i innych mocowań. Projekt spełnia swoje funkcje, ale przede wszystkim chodzi o charakter wizualny i pomysł na multiplikowanie materiału bez dodatkowych elementów. Z odrobiną cierpliwości ten ekologiczny mebel będzie mógł złożyć każdy bez użycia narzędzi. Produkt swoją formą odpowiada założeniom współczesnego designu, a dodatkowym atutem jest innowacyjność budowania.
Anna Kruk (Polska)
100YEARS.PL (2011)
strona www, animacja flash
Projekt 100YEARS.PL to strona internetowa przeznaczona do celów edukacyjnych. Zawiera informacje na temat struktury narodowościowej Polski i zmian, jakie w niej zachodziły na przestrzeni ostatnich 100 lat. Za pomocą jasnego kodu wizualnego oraz prostych animacji tłumaczy złożone informacje i procesy w sposób atrakcyjny dla współczesnego użytkownika.
Cordula Kehrer (Niemcy)
Plecione kosze / Bow Bins (2008)
plastikowe wiadro, wiklina, osłonka na doniczkę, rattan, kosz na bieliznę, plecionka, konstrukcja wiklinowa
Kosze zrobione są ze starych plastikowych wiader, znalezionych w sklepach z używanymi rzeczami lub na ulicznych wysypiskach śmieci. Wiadra są cięte na części, a następnie tworzone na nowo przy użyciu wikliny lub innych naturalnych materiałów. Każdy z przedmiotów jest ręcznie wykonywany przez miejscowych niemieckich wikliniarzy i każdy z nich jest wyjątkowy, zależnie od techniki pracy wyplatacza oraz stylu plastikowego wiadra. Połączenie gotowych plastikowych elementów oraz tradycyjnego rzemiosła sprawia, że zaczynamy zastanawiać się nad możliwością wdrożenia w przyszłości tego typu produkcji przyjaznej dla środowiska.
Daniel Glazman (Izrael)
Stołek w uścisku / Clamped Stool (2011)
drewno klonu, stal, mosiądz
„Stołek w uścisku” to trójnożny taboret, składany przy użyciu pojedynczego „zawiasu”, czyli ścisku stolarskiego zintegrowanego z jedną z nóg, który pozwala na stabilne połączenie i zablokowanie całej konstrukcji. Pomysł na „Stołek w uścisku” pojawił się podczas kontaktu z różnymi meblami do samodzielnego montażu, których złożenie wcale nie jest proste i raczej wpędza w depresję, niż przynosi zadowolenie. Konstrukcja stołka opiera się tylko na jednym połączeniu, dzięki czemu jego złożenie jest łatwe i intuicyjne, a jednocześnie przyjemne i satysfakcjonujące.
Chang Yu-Chih, Hu Tsuo-Ning (Tajwan)
Typ Y / Type Y (2011)
sklejka
„Typ Y” to czworonożny fotel ze sklejki . Wszystkie cztery nogi mają kształt litery „Y” i zostały wycięte z tej samej formy. Dzięki temu, że oba ramiona każdego „Y” są połączone z siedzeniem, uzyskano osiem punktów podparcia, gwarantujących wysoką stabilność. Punkty te rozchodzą się wzdłuż przekątnych siedzenia, co sprawia, że masa osoby siedzącej rozkłada się równomiernie. Głównym założeniem projektu było usunięcie wszystkich zbędnych elementów konstrukcji. Oprócz swojej oczywistej roli, każda z części fotela – noga, oparcie, podłokietnik czy siedzenie – pełni również funkcję konstrukcyjną. Dzięki temu „Typ Y” to całkowicie stabilny mebel, charakteryzujący się niewielką ilością wykorzystanych materiałów i lekkością.
Fawory (Polska)
Małgorzata Piotrowska, Monika Niezabitowska, Zofia Hejduk
Transformacja (2011)
komunikacja >> interakcja >> fabrykacja
konstrukcja: stal szlifowana lakierowana proszkowo, siedziska: przewód pcv, pas bezpieczeństwa, bawełniany sznur, linki polipropylenowe, poliestrowe pasy wypełnione polipropylenowym granulatem
Projekt zakłada utworzenie płaszczyzny dla interakcji projektanta z użytkownikiem. Projektant tworzy możliwości i ustanawia granice, dając narzędzie użytkownikowi. Meble bazują na ramach mebli z lat 50-70. Odarte z pierwotnego wykończenia są czyszczone, szlifowane i lakierowane. Siedziska powstają poprzez wypełnienie ram materiałami, takimi jak różnego rodzaju linki, rurki lub pasy pozaplatane na różne sposoby. Maszynowo wyprodukowane meble zmieniają swoje oblicze – nie tylko wizualnie. Masowy produkt ulega REPERSONALIZACJI.
Jacek Ryń (Polska)
Gryzmoł / Doodle (2011)
aluminium, pleksiglas, mdf, lakiery i farby
„Gryzmoł” powstał z dwóch idei: poszukiwania innego sposobu przesyłania prądu oraz postawienia odbiorcy w roli współtwórcy produktu. Użytkownik, otrzymawszy zestaw (źródła światła LED, źródło prądu, farbę przewodzącą prąd), może namalować dowolny kształt lampy na ścianie lub innym obiekcie. Namalowane ścieżki przewodzą prąd i stają się jednocześnie ornamentem. Cały zestaw może być również zmieniany na bieżąco, gdy powierzchnia, na której umieszcza się instalację, reaguje na siły magnetyczne.
Jakub Marzoch (Polska)
Płachta / Shelter (2011)
poliester ripstop, aluminium
„Shelter” to multifunkcyjna płachta, której głównymi atutami są uniwersalność zastosowania oraz niewielka waga i rozmiar. Materiał został tak zaprojektowany, aby z łatwością dostosowywał się do potrzeb odbiorcy i warunków klimatycznych. „Shelter” pomaga zorganizować sobie bezpieczną przestrzeń osobistą w nowym, nieznanym położeniu i w każdych warunkach. W zależności od sytuacji „Shelter” może przyjąć postać płachty biwakowej, materaca, płaszcza przeciwdeszczowego, namiotu jednoosobowego, hamaka.
Katarína Siposová (Słowacja)
www.katarinasiposova.blogspot.com
Serwetki Re-born / Re-born napkins (2010)
tkanina bawełniana, nić bawełniana, krochmal
Seria serwetek „Re-born” to zestaw koszyków z tkaniny, inspirowanych tradycją zawijania chleba w serwetki z materiału. Serwetki z serii „Re-born” powstają wyłącznie przy użyciu krochmalu w sprayu, dzięki czemu koszyk zachowuje swój kształt. Krochmal pozwala użytkownikowi na stworzenie wymyślonego przez siebie kształtu i wyglądu koszyka, a możliwość wyprania serwetki i wykorzystania jej ponownie wpisuje się w obecne trendy rynkowe i potrzeby klientów, pragnących wciąż nowych przedmiotów. Prezentowany produkt łączy dwa elementy – tradycję i haft z jednej strony, innowację i nowe spojrzenie na tradycyjne elementy z drugiej.
Katarzyna Augustyniak (Polska)
projektkatarzynow.blogspot.com
Czerwony Kapturek (2011)
książka
Książka ma na celu przypomnienie uniwersalnej i jakże aktualnej bajki o Czerwonym Kapturku. Główna bohaterka została przedstawiona w masce, bez stereotypowych cech płciowych przypisywanych dziewczynkom (warkoczyki, blond włosy itp.). Jest niejako przebrana i może być kimkolwiek z nas. Publikacja ta pokazuje tym samym nie do końca zidentyfikowanego bohatera, dzięki czemu uczy dzieci wzajemnej tolerancji. To stanowi chyba największą siłę tej małej książeczki.
TODO (Polska)
Katarzyna Jakubowska, Tomasz Gębala
kafel ceramiczny CALDO (2011)
plastyczna ogniotrwała glina, glazura
Kafel ceramiczny CALDO to użycie tradycyjnej technologii do stworzenia nowej formy, gdzie punktem wyjścia jest rzemiosło, a celem – współczesny design. Trójwymiarowy wzór w dwóch skalach, w zależności od kąta patrzenia i padania światła daje w odbiorze mnogość grafik. Ten ponadczasowy, w 100% ekologiczny produkt, emitujący przyjemne dla człowieka ciepło, może służyć do budowania dekoracyjnych ścian grzewczych, pieców i innych elementów architektury wnętrz.
Kristína Sekerová (Słowacja)
Dżinsowe wzory / Denim patterns (2011)
dżins
Kolekcja wzorów na tkaninie dżinsowej z przeznaczeniem do wykorzystania w projektowaniu ubrań. Inspiracją dla projektu stała się oderwana kieszeń dżinsów, pozostawiająca na spodniach ciemniejsze miejsce. Ta autorska metoda tworzenia wzorów polega na spieraniu kolorów zamiast ich nanoszenia czy nadrukowania i wykorzystuje wyłącznie kolor dżinsów. Do dżinsowej tkaniny przyszywane są paski (zgodnie z zaplanowanym wzorem), a po wybieleniu materiału w roztworze i oderwaniu naszytych pasków, otrzymuje się jasny deseń.
Magdalena Garncarz (Polska)
Stołek Baby Jagi / Baba Yaga’s stool (2011)
8 szczotek (zamiataczy) z włosia naturalnego lub z włosia naturalnego z dodatkiem PET + bukowe kołki
Stołek Baby Jagi powstał na drodze od snu o lataniu na miotle do urzeczywistnienia w postaci siedziska. Latać się nie dało, usiąść można. Niezapomniane wrażenia dotykowe gwarantowane! Projekt będący dialogiem z otoczeniem – przedmiot zostaje wyrwany ze swojej codzienności, zmienia swoje przeznaczenie, zyskując nowy kontekst. Istotny aspekt stanowi historia idąca za wykorzystanym obiektem.
Pilar Rojo Peso (Hiszpania)
Seria fotoksiążek ShowOFF / Series of ShowOFF Photobooks (2011)
książki
Zbiór 5 książek artystycznych młodych polskich fotografów – uczestników Sekcji ShowOFF Miesiąca Fotografii w Krakowie 2011. Książki, zaprojektowane jako początek serii, były dodatkami do wystaw, a z drugiej strony niezależnymi przedmiotami kolekcjonerskimi – limitowany nakład, numeracja, podpis autora – promującymi poszczególnych fotografów. Książki mają jednolity format i tylko sposób oprawy wskazuje na ich przynależność do jednej serii. Okładka wykonana jest ze składanego plakatu, który może funkcjonować niezależnie. Dzięki takiemu rozwiązaniu projektant mógł uniknąć ograniczeń narzucanych przez serię wydawniczą, podkreślając w ten sposób indywidualny charakter poszczególnych projektów fotograficznych prezentowanych w każdej z książek.
Sylwia Sroka (Polska)
Kryształy (2011)
poliester w 3 kolorach (włókna ciągłe) 64x2tex, biała osnowa, techniki tkackie (projektowanie splotów)
Inspiracją do stworzenia tkaniny stały się jabłka. Tkanina żakardowa wykonana została na krośnie typu Picanol w IAT PŁ, z przeznaczeniem do aranżacji wnętrz. Wykorzystane zostały w niej zestawienia splotów atłasowych.
Thibaut Godard (Francja)
Porcelana / Porcelain (2010-2011)
porcelana, korek
„Porcelana” to 9 butelek wina Bordeaux o pojemności 330 ml, wykonanych z porcelany. Dołączone do zestawu opakowanie 9 fiolek o poj. 60 ml pozwala na spróbowanie niewielkiej ilości każdego wina. Na każdej z fiolek znajduje się jedna z liter słowa „porcelana”, odnosząca się do wina. Te same litery powtórzone są na butelkach. Co więcej, w przypadku butelek z serii „Porcelana” nie musimy wyjmować już korka – zamiast tego tłuczemy szyjkę. Porcelana pozwala na prezentowanie cech wina (know-how, tradycja i kultura) poprzez kody wizualne, ale inaczej, niż na etykiecie, a także nadaje zawartości butelki dodatkową wartość, jaką jest zmysłowość.
Urszula Kowal (Polska)
IGE Indywidualny Generator Energii Open Source (2011)
tektura falista 2 mm, panele fotowoltaiczne, akumulatory AAA, port USB, diody kierunkowe, przewody
Projekt IGE – Indywidualny Generator Energii Open Source – powstał z myślą o decentralizacji dostępu do energii elektrycznej. Projekt składa się z dwóch komplementarnych części: solarnego generatora energii, mogącego zasilić drobną elektronikę, oraz instrukcji wykonania urządzenia. IGE pozwala samodzielnie wykonać działające urządzenie, demokratyzując dostęp do technologii i aktywizując użytkowników. Koncepcja IGE, będąc rozwiązaniem niekomercyjnym bazującym na zasadach open source, jest przykładem alternatywnej metody projektowej, kwestionującej aksjomat projektowania przemysłowego.
Wojciech Kawczyk (Polska)
YGREK (2010)
stal nierdzewna i pleksi
YGREK to system oświetleniowy o niezwykle elastycznej strukturze, która pozwala mu dopasować się do każdego rodzaju przestrzeni. Nieco intrygująca nazwa wywodzi się od charakterystycznego elementu w kształcie litery „Y”, który pozwala tworzyć rozmaite układy przestrzenne. Inspiracji projektu należy upatrywać w naturalnych formach istniejących w przyrodzie. YGREK, podobnie jak rośliny, może zmieniać się w czasie, przybierając jednocześnie rozmaite kształty i wielkości.
Tomasz Pydo (Polska)
Owijka (2011)
ceramika
„Owijka” to lampa, której wysokość można dowolnie regulować dzięki długiemu kablowi owiniętemu wokół ceramicznej tuby. Użyte materiały zostały maksymalnie wykorzystane – wielofunkcyjny kabel jednocześnie mocuje lampę, reguluje wysokość oraz, wraz ze szlachetną ceramiką, pełni funkcję estetyczną, tworząc ciekawą strukturę wokół klosza. Lampa charakteryzuje się szczerością materiału i surową formą, które wynikają bezpośrednio z jej funkcji.
Wystawy Towarzyszące
must have
must have to plebiscyt, w którym grupa zaproszonych przez Łódź Design ekspertów wskazała najciekawsze, najbardziej wyróżniające się projekty rodzimego wzornictwa, odzwierciedlające aktualne trendy polskiego designu. Wśród laureatów must have znalazły się duże i znane przedsiębiorstwa, a także małe rodzinno-przyjacielskie inicjatywy z dziedziny meblarstwa, dekoracji wnętrz, oświetlenia, opakowań i zabawek. W każdym przypadku o wyborze decydowały innowacyjność, funkcjonalność, ergonomia, jakość wykonania oraz uroda projektu. Spośród 150 nominowanych przedmiotów wyłoniono 44 produkty, które rekomendujemy jako przykłady mądrego i świadomego inwestowania w design.
Energia Wnętrza. Styl Skandynawski (2011)
BoConcept, IKEA, Kinnarps, &tradition
Prostota i funkcjonalność. Tak można określić wzornictwo skandynawskie, którego pragmatyczny charakter w dużej mierze podyktowany jest surowym klimatem krajów dalekiej północy. Śnieżne zimy sprzyjały koncentrowaniu życia w domach: wnętrza stawały się oazami przytulności, wygody i ciepła. Dizajn północy nawiązuje również do wiekowej tradycji rękodzielniczej; solidność i wytrzymałość mebli idzie w parze z naturalnym urokiem drewna. Formy wynikają z konkretnych potrzeb (także estetycznych), nie ma zbędnych elementów. Na sukces i silną pozycję skandynawskiego dizajnu składa się przekonanie, że każdy obywatel powinien mieć do niego dostęp. Brzmi utopijnie? Żyjąc w kraju, w którym realia odbiegają od wyobrażeń, skorzystajmy z tego, co wypracowano w Skandynawii.
Overdesigned? (2011)
Wystawa Stowarzyszenia Twórców Grafiki Użytkowej (STGU)
Wydaje się, że w Polsce mainstream projektowy pozostawia wciąż wiele do życzenia. Jednocześnie wielu młodych projektantów coraz częściej buntuje się przeciwko terrorowi przeestetyzowanej formy, eksperymentując z estetyką niedoskonałości. Jak jest naprawdę? Czy rzeczywiście grozi już nam zjawisko „przedizajnowania”? Czy też „brud” i „bylejakość” to tylko chwilowa moda? A może jest to sposób na szukanie własnej tożsamości w dizajnie? Wystawa pozwoli zastanowić się nad tym, jakie miejsce zajmuje polska grafika użytkowa A.D. 2011 w odniesieniu do pojawiającego się w „starych demokracjach” zjawiska dizajnu totalnego, kiedy wszystko wydaje się już zaprojektowane.
Kurator : Agata Szydłowska
Modus Vivendi (2011)
Monika Jaworska
www.jaworska.com.pl
Wierząc, że stare podniszczone ubrania ze strychu mają swoją historię, stworzyłam damską kolekcję o takim właśnie klimacie. Widzimy małą dziewczynkę włożoną w za duże, męskie ubranie. Zabawa konstrukcją, poszukiwania nowej formy, tworzenie iluzji dwóch rzeczy w jednej, inspiracja męską garderobą – a ściślej wnętrzem tych ubrań – to w efekcie wolność od obowiązków sezonu, rozmiaru i poprawności krawieckiej…
Śląska Rzecz 2010
„Śląska Rzecz” to jedyny regionalny konkurs designu w Polsce. Zamek Cieszyn organizuje go od sześciu lat. Chcemy, żeby dobry design był równie popularny jak śląskie kluski. Dlatego w konkursie „Śląska Rzecz” nagradzamy firmy, które postawiły na współpracę z projektantami i wzornictwo światowej jakości. Konkurs przyczynia się do odbudowy śląskiego etosu – region jest kojarzony z pracowitością i produktem dobrej jakości. A o każdym ze zwycięzców możemy powiedzieć: „Dobre, bo śląskie”. Konkurs „Śląska Rzecz 2010” jest organizowany w ramach drugiej edycji projektu „Design Silesia” ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego oraz budżetu państwa.
Aranżacja wystawy: Grupa Projektowa Wzorro: Natalia Jakóbiec, Katarzyna Pełka, Marcin Krater
Dziecinada – polski dizajn dla dzieci
Wystawa „Dziecinada” to prezentacja prac polskich projektantów przeznaczonych dla najmłodszych odbiorców. Przytulanki, klocki, lampy i meble dla maluchów. Niektóre jednostkowe, unikatowe, niepowtarzalne, inne powielane w krótkich seriach lub produkowane przemysłowo. Osobną kategorią są wydawnictwa, doceniane i nagradzane na międzynarodowych forach, mniej znane w kraju. Polska ilustracja książkowa ma świetną i wartą popularyzacji tradycję. Przedmioty prezentowane na wystawie wymykają sie stereotypowemu myśleniu o zabawkach i przedmiotach dla dzieci. Podważają konwencję, dyskutują z odbiorcą, prowokują do pytań i do zabawy. Wymuszają niejako dialog między dorosłym a dzieckiem. Ucząc, bawią.
Kurator: Agnieszka Jacobson-Cielecka
Organizator: Muzeum Regionalne w Stalowej Woli
NgispeN
NgispeN to nowa holenderska marka założona przez Gispen, jedną z najstarszych i największych firm meblarskich w Holandii. Kolekcję stworzyli, pod opieką artystyczną Richarda Hutten: Jerszy Seymour, Michael Young, Dick van Hoff, Maarten Baas, James Irvine, Studio Makkink & Bey, Fabio Novembre, ZUS, W.H. Gispen, Gerrit Rietveld, Wim Rietveld, Wiro van Vilsteren i Ontwerpers.nu. Wszystkie projekty mają jedną wspólną cechę: zostały opracowane zgodnie z doktryną „zabawa tradycją”. Ponad połowa portfolio NgispeN znajduje się w kolekcjach muzeów na całym świecie.
50 lat Rosenthal Studio-Line, 50 lat designu
Od 50 lat Rosenthal Studio-Line jest synonimem innowacyjnego i awangardowego designu. W tym okresie wielu wybitnych artystów oraz designerów, m. in. Walter Gropius, Tapio Wirkkala, Björn Wiinblad, Jasper Morrison, Marcel Wanders i Patricia Urquiola, stworzyło dla marki Rosenthal wyjątkowe kolekcje, które charakteryzuje najwyższa jakość zarówno w formie, jak i funkcji. W ciągu dekad stanowiły one kamienie milowe w rozwoju Rosenthal Studio-Line. Ponad 150 artystów i projektantów sprawiało, że Rosenthal Studio-Line podążał zawsze z duchem czasu, a ponad 350 międzynarodowych nagród jest świadectwem kreatywności niemieckiego atelier.
Organizator : Rosenthal Polska
Kurator: Remigiusz M. Kuczuba
Enter Me – Spiritual Design (2011)
Karolina Hałatek
Wystawa powstała w wyniku osobistych poszukiwań uniwersalnego języka dotyczącego podstawowych i fundamentalnych kwestii właściwych każdemu człowiekowi, bez względu na uwarunkowania kulturowe. Światło jest pierwszym warunkiem dla zaistnienia sztuki. Budowa fizyczna światła, składającego się z nieuchwytnych, pozostających w nieustannym ruchu fotonów, jest bezpośrednią inspiracją, jak i kluczem interpretacyjnym wystawy, która składa się z 3 instalacji: Blue Gate, Light Timer i Prism.
Praca prezentowana w ramach I Festiwalu Kinetycznej Sztuki Światła „Light Move Festival”.
Fresh Light of Corian® (2011)
Jaroslav Bejvl, René Šulc, Jaroslav Vetvicka, Dorota Koziara, Przemysław Stopa
Światło jest niematerialne, ale kształtowane jest przez materiały. Sztuka transformacji światła przez twórcze wykorzystanie materiałów i innowacyjne kształty przekroczyła kolejną granicę. Materiał DuPont™ Corian® zapoczątkował nową erę projektowania, oferując projektantom wyjątkowe możliwości modelowania i unikalną sensoryczność. Wystawa odkryje różnorodne i inspirujące przedmioty świetlne stworzone przez kreatywnych profesjonalistów z Republiki Czeskiej i Polski.
Kurator: Andrzej Wojciechowski
Creative Meetings! (2011)
Dobrze zaprojektowane miejsce spotkań to coś więcej niż design i wygoda. Tworzymy takie miejsca, które stymulują, inspirują i skłaniają do otwartości. W tym tkwi tajemnica „Creative Meetings”!
Idea kreatywnych miejsc spotkań stała się ostatnio bardzo popularna. Zwrócono uwagę na aspekty psychologiczne wyposażenia takiego miejsca, jego wpływ na atmosferę i kreatywność. „Od połowy 90. lat XX w. promujemy nowe wzorce funkcjonalności i projektujemy takie wnętrza, które sprzyjają kreatywności w pracy. To nasza specjalność”, mówi Lars Bülow, projektant serii siedzisk Centrum i Plint. Według Kinnarps rolą każdego biura jest pobudzanie do pracy. Tworząc rozwiązania dla różnych miejsc spotkań, zwracamy uwagę, aby projekt wnętrza zachęcał uczestników do aktywności. Na wystawie można te pomysły obejrzeć i wypróbować!
PININFARINA nieznany – ORBITAL i inne arcydzieła designu
Wystawa przedstawia najnowszy projekt ze znakiem PININFARINA – stół ORBITAL, wykonany dla firmy Calligaris. Będzie to jego premierowa prezentacja w Polsce, ukazująca proces jego tworzenia – od pomysłu-inspiracji do gotowego mebla.
Na wystawie pokazane są również wcześniejsze, mało znane dokonania tego wyjątkowego studia – ikony światowego designu. Szybkie łodzie motorowe, zegarki, okulary, flakony do perfum, ekspresy do kawy, walizki, a nawet szczoteczka do zębów noszą charakterystyczne logo PININFARINA. Wystawa jednak skupi się na meblach – ORBITALu oraz innych meblach projektowanych na przestrzeni ponad 80-letniej historii studia dla różnych firm. Reflex, Snaidero, Riva 1920 czy Ares Line to niektóre z nich.
Organizatorzy : Alto Galeria, Calligaris
Czas przeszły dokonany (2011)
prezentacja multimedialna
Ta multimedialna podróż w czasie wciąga widza w świat, którego już nie ma. W dobie nowoczesnych technologii wspominamy życie bez przenośnych komputerów, elektronicznych książek i smartfonów. Zapomniane budynki, zapomniane przedmioty, zapomniane miejsca. Z tej układanki na nowo odkrywanych klisz każdy ułoży własną historię.
Realizacja multimedialna: Krzysztof Wykrota
Kuratorzy: Agnieszka Rumińska – Bryla.pl (redaktor naczelna), Marta Lubaszewska – Domosfera.pl (redaktor naczelna)
Partner projektu : Narodowe Archiwum Cyfrowe
Od szkiców w Sztokholmie do tkanin dla domu
W kwietniu 2010 r. specjalistka IKEA ds. rozwoju produktów tekstylnych, Emma Jones, dołączyła do studentów Beckmans College of Design w Sztokholmie. Podczas warsztatów 22 studentów, wykorzystując rożne techniki, stworzyło setki czarno-białych szkiców. Wszystkie projekty za zgodą autorów trafiły w formie cyfrowego archiwum do biura IKEA w Älmhult. Tam zostały przekształcone w nowe wzory zgodne z duchem firmy. W sierpniu tego roku IKEA wprowadziła je do swojego asortymentu. Tkaniny MADDE, EDMA, GULLIVI, LILLIVI, JULITA, DURITA, zasłona prysznicowa SANDGRUND i pościel EIVOR ORD są doskonałymi przykładami tej owocnej współpracy.
Architects Welcome! (2011)
Architects Welcome! w Atak Design to miejsce przyjazne architektom, miejsce, w którym będą mieli oni możliwość zobaczenia znanych kolekcji klasyków designu, stałych kolekcji znanych marek i nowości dopiero co pokazywanych na targach. Wszystko w takiej aranżacji, aby przebywanie z nimi stało się prawdziwą przyjemnością kontemplowania dobrego designu, w atmosferze lekkiego lenistwa przy muzyce i dobrej kawie. Dodatkowo dla architektów będą przygotowane katalogi, pliki 3d, materiały informacyjne. Atak Design zaprasza do zobaczenia kolekcji takich projektantów, jak Philippe Starck, Charles & Ray Eames, Verner Panton, Arne Jacobsen, Alberto Meda, Antonio Citterio, Marcel Wanders, Patricia Urquiola, Patric Jouin, Ferrucio Laviani, Frank Gehry, Ron Arad, Eero Aarnio. Przedstawi takie marki jak Vitra, USM, Kartell, Magis, Fritz Hansen, Alias, Moooi, B&B Italia, Foscarini, Diesel, Artemide, Belux, Fatboy, Bulthaup, Lightyears, Porro, Gandia Blasco i inne.
Qi i roztańczona tkanina (2011)
Maciej Strumiłło
www.mstrumillo.com
Wystawa ta łączy w sobie kreatywne wykorzystanie tkaniny i całej technologii związanej z projektowaniem. Qi w Feng Shui oznacza „siłę życiową” i dlatego daje światło, a że jest ubrana w tkaninę, uczłowiecza przedmiot, czyli „lampę”. Natomiast „Dancing Fabric” to kolekcja nowoczesnych tekstyliów wykonana metodą sitodruku, dzięki któremu tkanina „tańczy”. Autor z pewnością należy do wąskiego grona projektantów, którzy tworzą z pasją niepowtarzalne dzieła sztuki designu z wykorzystaniem tkaniny.
Honorowy patronat: Hanna Zdanowska, Prezydent Miasta Łodzi
MSES KOŁO by Janusz Kaniewski
Mobilna Sala Ekspozycyjno-Szkoleniowa KOŁO od wiosny 2011 r. jeździ po Polsce i Europie. Obiekt zaprojektował Janusz Kaniewski, którego festiwalowa publiczność zna z lat ubiegłych. Wielka ciężarówka Sanitec Koło jest kontynuacją zainteresowania jej projektanta przemysłem motoryzacyjnym. Wcześniej współpracował z takim firmami jak Ferrari, Honda czy Fiat. MSES KOŁO składa się z 470-konnego ciągnika siodłowego Scania i naczepy, w której wnętrzu urządzono wystawę. Eksponowana jest tam ceramika łazienkowa, wanny, kabiny natryskowe oraz meble oferowane przez wiodącego producenta i dystrybutora branży łazienkowej w Polsce – firmę Sanitec Koło.
Aukcja Dizajnu (2011)
Aukcja Dizajnu oraz poprzedzająca ją wystawa łączą w sobie dwa cele – popularyzację polskiego wzornictwa oraz sprzyjanie idei kolekcjonowania dizajnu. Wystawa przedaukcyjna to wybór kilkudziesięciu autorskich przedmiotów, powstałych od lat 30. XX w., przez kolejne dekady, aż do czasów współczesnych – przekrojowa prezentacja najważniejszych zjawisk i kierunków w polskim wzornictwie, w kontekście przykładów z innych krajów europejskich. Wśród obiektów znajdują się zarówno przedmioty wdrożone do produkcji przemysłowej, krótkie serie, jak i prace unikatowe. Wystawa i Aukcja Dizajnu ma być w naszej intencji krokiem ku zmianie funkcjonowania polskiego dizajnu na rynku sztuki i zachętą do budowania własnej kolekcji.
Kurator : Katarzyna Figura, ARTon
Combinations (2011)
Wzornictwo mebli to kombinacja materiału, kształtu i koloru. Ale co właściwie pasuje do siebie? Interprint odpowiada na to pytanie, prezentując inspirujące zestawienia. Pod hasłem „Combinations” kryje się połączenie dekorów odzwierciedlających struktury drewna, kamieni czy też motywów fantazyjnych z jednolitymi kolorami metalicznymi. Właściwie dobrany jednobarwny odcień eksponuje wygląd powierzchni, równoważy, nadaje akcent lub, jeśli to pożądane, wizualny efekt kontrastu. Combined by Interprint – firma oferuje nie tylko inspiracje poprzez prezentację aktualnych trendów we wzornictwie dekorów, ale także ukierunkowuje projektantów na tworzenie odpowiednich zestawień kolorystycznych.
SZTUKAteria ZMIAN
Świat sztukaterii to wciąż niedocenianie źródło inspiracji do zmian w przestrzeni. Akademia SZTUKaterii & Aniro przedstawia kierunki ZMIAN, które stworzyły nowe oblicze sztukaterii.
ZMIANA spojrzenia na klasyczne elementy dekoracji wnętrz: nowe rozety i listwy.
ZMIANA przestrzeni poprzez zastosowanie sztukaterii z kolekcji 3D.
ZMIANA jako inspiracja do śmiałych pomysłów projektowych.
ZMIANA jako nowe drzwi we współczesnym designie wnętrz.
Nowe oblicze SZTUK(I)aterii – to prawdziwa radość ZMIAN.
% (2011)
MOOMOO Architects (Jakub Majewski, Łukasz Pastuszka)
Jurczyk Design projektuje (2011)
Wystawa prezentuje dorobek 13 lat pracy studia Jurczyk Design, które działa od 1998 r. Narodziło się z zamiłowania do harmonii, estetyki i… papieru. Ich najmocniejszą stroną i tym, co ich wyróżnia, jest stosowanie niekonwencjonalnych i śmiałych rozwiązań w zakresie druku i uszlachetniania papieru. Specjalizują się w budowaniu wizerunku firm i marek, począwszy od projektów znaków firmowych i towarowych, poprzez opracowywanie akcji marketingowych, a skończywszy na realizacji tych pomysłów. Dążąc do tego, aby być agencją full service, zajmują się przygotowywaniem prezentacji multimedialnych i stron internetowych. Mają także na swoim koncie cykl szkoleń i warsztatów przygotowanych na zamówienie klienta.
XXII Konkurs im. Władysława Strzemińskiego – Projekt 2011
Od 22 lat Akademia Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego w Łodzi jest organizatorem konkursu pod nazwą „Konkurs im. Wł. Strzemińskiego”. Konkurs jest prezentacją prac studentów powstających we wszystkich pracowniach projektowych uczelni: Wydziału Tkaniny i Ubioru, Wydziału Grafiki i Malarstwa oraz Wydziału Wzornictwa i Architektury Wnętrz.
Wystawa konkursowa umożliwia młodym projektantom zaprezentowanie swoich pomysłów i skonfrontowanie ich z realiami rynku. Przedstawia projekty z takich dziedzin, jak ubiór i tkanina, obuwie, biżuteria, projektowanie graficzne i wzornictwo przemysłowe.
Kurator: mgr Przemysław Hajek
Obraz (2011)
Pracownicy Katedry Malarstwa i Rysunku Wydziału Sztuk Wizualnych Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi: prof. Jolanta Wagner, dr hab. Włodzimierz Stelmaszczyk prof. ASP, dr hab. Aleksandra Gieraga prof. ASP, dr hab. Andrzej Michalik, ad. Tadeusz Wodziński, ad. Przemysław Wachowski, ad. Rafał Sobiczewski, mgr Maciej H. Zdanowicz, mgr Maciej Bohdanowicz, mgr Krzysztof Ostrowski
Jakie znaczenie ma obraz? Czy ciągle jest wartością samą w sobie? Stawiamy pytanie o granice obrazu, czy rzeczywiście one istnieją? Czy można określić granice znaczeniowe? Jakie obszary anektuje obraz? Czy pojawi się pytanie: obraz kogo? Czego? Czy pojawi się pytanie o symboliczne białe płótno? Czy, wraz z podjętą próbą redefinicji pojęcia obraz, powróci właściwe obrazowi miejsce? Jakie ono będzie?
Kuratorzy: Aleksandra Gieraga, Maciej H. Zdanowicz
Fashion Flash. Moda w obiektywie Elle (2011)
Mateusz Stankiewicz, Aldona Karczmarczyk, Artur Wesołowski, Robert Ceranowicz
Wielka moda w obiektywie najlepszych polskich fotografów, spektakularne plenery i światowej sławy modelki. Rozmach i dynamiczne kadry mody miejskiej kontra nostalgiczne i malarskie zdjęcia w plenerze. Graficzne i nowoczesne fotografie studyjne. Do współpracy przy takich sesjach zawsze zapraszamy nie tyko fotografów, ale też makijażystów i fryzjerów z najlepszych polskich agencji. Te publikacje to wizytówka ELLE.
Authentic Colour
Wystawa kolekcji meblowych Cassina autorstwa Le Corbusier, Charlotte Perriand oraz Pierre Jeanneret koncentruje się na koncepcji autentyczności, interpretowanej na różne odmienne sposoby, używając przy tym zwięzłego języka typowego dla SMS-ów.
Moduły ekspozycyjne, wykonane z ekologicznych paneli tekturowych, poświęcone są wybranym zagadnieniom, związanym z prezentowanymi kolekcjami – kolorom, standardom, prawom autorskim, koncepcji skali modulor, harmonii przestrzeni itp. Wystawa prezentuje zatem zmiany w kolekcji Le Corbusier, jakie dokonały się w ostatnich latach, zarówno w kwestii stosowanej kolorystyki (bogate możliwości łączenia kolorów) i materiałów (np. wypełnienie z pierza, miękkie skórzane obicia), jak i w aspekcie prawnym (Cassina to obecnie jedyny licencjonowany producent mebli Le Corbusier na świecie).
PechaKucha Night Łódź – Review (2011)
Cock’nbullstory, Grupa CUKIER, Szymon Hanczar, JOTE, Michał Kacperczyk, Bartosz Kosowski, Libido Architects, Jacek Olszewski, Pink Pug Design, Maria Rybicka, Take Me, Tamizo Architects Group, Artur Tenczyński, Maja Urbańska Allure
Z okazji pierwszej rocznicy PechaKucha Night Łódź powstała wystawa, na której na żywo można zobaczyć wybrane prace prezentowane podczas pierwszych pięciu edycji „peczakczy”. To niepowtarzalna okazja, aby przyjrzeć się projektom związanym z architekturą, designem, modą, grafiką, fotografią oraz ilustracją.
Wydarzenie zakończy kolejna odsłona PechaKucha Night Łódź – 29 października.
Kurator: Grupa CUKIER
Polskie znaczki pocztowe_Poczta Polska S.A. (2011)
www.filatelistyka.poczta-polska.pl
Magdalena Błażków, Jacek Brodowski, Marzanna Dąbrowska, Jacek Dąbrowski, Joanna Fleszar, Przemysław Krajewski, Paweł Myszka, Anna Niemierko, Jarosław Ochendzan, Agnieszka Sancewicz, Agnieszka Sobczyńska, Janusz Wysocki
Znaczek pocztowy – produkt filatelistyczny, walor płatniczy i obiekt kolekcjonerstwa – powszechnie dostępny, dociera do najdalszych zakątków świata. To również małe dzieło sztuki polskiego designu. Mimo niewielkiego formatu zaskakuje siłą wyrazu porównywaną z plakatem. Ten uniwersalny język artystyczny polskich znaczków zyskał światową renomę. „Polskie znaczki pocztowe” to wystawa projektów polskich walorów filatelistycznych i materiałów promocyjnych wydanych przez Pocztę Polską S.A., które w ciągu ostatnich kilku lat zdobyły nagrody i wyróżnienia w konkursach krajowych i zagranicznych.
Kurator: Agnieszka Trząskowska
Moja przestrzeń (2011)
Albino Celato, Enrico Benetta
www.diehldesign.pl
„Moja przestrzeń” to wystawa prezentująca harmonię przestrzeni i elementów małej architektury, które nas otaczają, z wykorzystaniem projektów Albino Celato dla firmy De Castelli. Ukazuje, w jaki sposób elementy te mogą pozostawać w symbiozie z naturą – niektóre naśladują ją w formie, inne w strukturze powierzchni. Wzornictwo to perfekcyjnie współgra z prezentowanymi na wystawie meblami i innymi elementami wyposażenia wnętrz, reprezentującymi najbardziej ekskluzywny design światowy: Antonio Citterio, Paola Navone, Karim Rashid, Jamie Hayon, Patricia Uruquiola, Roberto Lazzeroni, Jasper Startup, Zaha Hadid, projektujący dla firm wyznaczających trendy współczesnego designu.
Program Otwarty
W tym roku po raz pierwszy ogłosiliśmy otwarty nabór do programu wystaw towarzyszących, będący odzewem na rosnące zainteresowanie festiwalem wśród projektantów. Spośród 70 nadesłanych zgłoszeń, w kategorii Program Otwarty obejrzeć można 10 wystaw.
Design Faction (2011)
Gunnar Green, Santiago Ortega Haboud, Vilma Jaruseviciute, Marek Kultys, Gerard Rallo, Dominic Wilcox, Ludwig Zeller, Sitraka Rakotoniaina, Studio Duho (Hina Thibaud & Olivia Decaris), Revital Cohen, James Auger & Jimmy Loizeau, Alexandra Daisy Ginsberg
Łac. fictio, f. – tworzenie, kształtowanie, wymyślanie
Łac. factio, f. – czyn, działanie
Przez ostatnie sto lat ciało ludzkie zmieniło się, jak nigdy wcześniej. Badania pokazują, że jesteśmy wyżsi, ważymy więcej, nasze ciała mają inną budowę. W ten sposób ludzki organizm przystosował się do szeregu zmian, jakie wydarzyły się w ciągu ostatniego stulecia. To, z czym biologia jeszcze nie zdążyła się uporać, stało się nowym polem zainteresowań projektantów. Przenośne mini-urządzenia, tymczasowe protezy i aktywne implanty są ich odpowiedzią na postęp technologiczny. Są to także przykłady na to, jak bardzo zmienił się zakres dizajnu. Do szerokiego spektrum projektowania 2- i 3d dołączyło tworzenie alternatywnych scenariuszy i spekulatywnych rozwiązań wybiegających daleko w przyszłość. Dizajn pełni także rolę krytycznego komentarza na temat współczesności: naszego stylu życia, ambicji i pragnień. Jednocześnie mąci nasz komfort bycia użytkownikiem, sprawiając, że z niepokojem zaczynamy się zastanawiać, czy jest to projektowa fikcja, czy kolejny krok w ewolucji technologicznej.
Partner projektu: British Council.
Kurator: Kasia Jeżowska
Współczesna Polska Fotografia Wnętrz (2011)
Piotr Antonów, Mariusz Bykowski, Marcin Czechowicz, Hanna Długosz, Cezary Hładki, Yassen Hristov, Olek Iwaszkiewicz, Kalbar, Jacek Kucharczyk, Rafał Lipski, Jerzy Malinowski, Michał Mrowiec, Sara Niedźwiedzka, Adam Oleksiak, Anna Orłowska & Mateusz Lipiński, Magda Pacana, Jakub Pajewski, Michał Przeździk, Joanna Siedlar, Michał Skorupski, Juliusz Sokołowski, Aneta Tryczyńska, Radek Wojnar, Leo Zappert, Krzysztof Zasuwik
Wystawa zdjęć 25 najlepszych polskich fotografek i fotografów współpracujących z magazynami wnętrzarskimi oraz architektonicznymi, która obejmuje pół tysiąca fotografii artystów z różnym stażem, zajmujących się rozmaitymi tematami z zakresu fotografii wnętrz. Zestaw ten przekrojowo przedstawia tę dziedzinę fotografii, skupiając się głównie na najnowszych realizacjach. Dzięki wystawie dowiadujemy się, jak wyglądają polskie wnętrza oraz jaki jest artystyczny poziom ich rejestracji.
Kurator: Ola Buczkowska
Kastom bajks (2011)
KamilosKuztomKreationz i A dizajn pod szyldem Kanciapa Kuztom Kreationz
Adrian Łucejko, Kamil Stysiak
metaloplastyka
Ergonomiczne rowery o niepowtarzalnym wyglądzie i formie, projektowane pod indywidualne upodobania. Team Kanciapa Kuztom Kreationz tworzy je kompleksowo, począwszy od szkiców koncepcyjnych, a skończywszy na samodzielnym wykonaniu każdego modelu. Projektanci inspirują się zarówno designem motocykli, samochodów czy owadów, jak i realizują własne futurystyczne wyobrażenia, a poszukiwania najciekawszej formy trwają czasem parę miesięcy. Celem jest stworzenie roweru o niebanalnej formie, zapewniającego jednocześnie maksymalny komfort i przyjemność jazdy.
Wystawa Katedry Biżuterii Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi (2011)
W Katedrze Biżuterii Akademii Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego w Łodzi kształcą się przyszli projektanci biżuterii i form złotniczych. Projektują i wykonują przedmioty z różnych materiałów oraz w różnych technologiach. Zmieniająca się rzeczywistość modyfikuje nasz odbiór, naszą wrażliwość, nasze potrzeby. Tworząc biżuterię i przedmioty użytkowe, trzeba szukać dla nich nowych form, nowych zestawień materiałowych, aby powstałe prace nie wyglądały, jak wyjęte z babcinej szuflady, aby komunikowały się z odbiorcą współczesnym językiem. Na wystawie prezentowane są prace dyplomantów katedry. Różnorodność najlepiej świadczy o rozwijaniu indywidualnych postaw artystycznych ich autorów.
Kuratorzy: Sergiusz Kuchczyński, Michalina Owczarek
… A ten pokój będzie pusty (2011)
Agnieszka Lasota
Video-instalacja oprowadza widza po nieistniejącej wystawie designu, w której bohaterami filmów są obiekty, lecz wydźwięk całości jest antymaterialny.
„Pustka to stan niechciany, niewart kontemplacji. W dobie przymusu nieustannej produkcji rzeczy tym bardziej brakuje miejsca dla Pustki. Projekt Agnieszki Lasoty generuje ją. Artystka, zamiast proponować przedmioty, niweluje je. Daje widzowi namiastkę obiektów w postaci obrazów video i uwalnia go od przymusu konsumpcji, zapraszając do niełatwego celebrowania efemerycznego stanu Braku.” Marika Kuźmicz
Szklany Warzywniak (2008)
Anna Gawłowska
Wystawa ma kształt małego ogrodu warzywnego. Sadzenie warzyw, prowadzenie ogrodu, w tym przypadku szklanego warzywnika, ma charakter symboliczny, niemalże mistyczny. Ma symbolizować powrót człowieka do natury, uświadomić prostotę, a zarazem kruchość i wagę, naszego istnienia na ziemi. „Szklany Warzywniak” to manifest naturalności dla odważnych i zdecydowanych kobiet, które swoim wyglądem, sposobem bycia oraz zachowaniem reprezentują same siebie naturalnie i szczerze. Wiedzą, jaki mają wpływ na rzeczywistość, otoczenie, więc świadomie wybierają swoje życiowe cele. Zawsze w zgodzie ze swoją naturą, otoczeniem i rzeczywistością. Najwyższą wartością jest dążenie do spełnienia i szczęścia w naturalny, bliski przyrodzie sposób, w ogólnym poszanowaniu wartości obu stron.
Tu było kino (2008)
Chrum.Company (Ewa Cieniak-Nowakowska, Bartosz Nowakowski)
Wystawa fotograficzna „Tu było kino” pokazuje zmiany zachodzące w wyglądzie i stanie tradycyjnych budynków kinowych. Zmiany te spowodowane są tzw. „ucieczką z kina do multipleksu, komputera, telewizora”. Pozostawione samym sobie kina nie wytrzymują konkurencji i popadają w ruinę. Czasami ktoś dostrzeże w nich potencjał do wykorzystania, jeśli jednak nie może ono spełniać choćby funkcji komisu czy sklepu spożywczego, zostaje zburzone i na jego miejsce stawiane są apartamentowce. Jest to smutny los wielu obiektów przez nas udokumentowanych. Mamy świadomość, że w pewnym sensie nasze zdjęcia pozostaną ostatnim świadectwem istnienia tych kin.
Ludzka przestrzeń / zmiana (2011)
Golińska/Biernacki (Gosia Golińska, Remigiusz Biernacki)
Zmiana to konieczny, zasadniczy element życia człowieka i jego przestrzeni. Tematem tego projektu jest śledzenie, odkrywanie i wizualizowanie zjawisk niezmienności i zmienności. Bohaterkami zdjęć są postaci młodych, zaprzyjaźnionych kobiet. Po obudowaniu ich torsów rekwizytami, następuje zmiana najbliższej przestrzeni bohaterek – na granicy ich skóry zmienia się sposób komunikowania z otoczeniem. Każdej z nich towarzyszą inne atrybuty, inna charakterystyka oświetlenia, odrębne przestrzenie czasowe. Obok fotografii pojawiają się instalacje Gosi Golińskiej wykonane z rekwizytów zastosowanych w procesie fotografowania, powstałych z używanych swetrów, szali, narzut, spódnic, sukien, tkanin i jeansu.
Na zmianę (2011)
SPRAWCY (Jan Kochański, Agnieszka Mazur, Kamila Niedźwiedzka, Przemek Ostaszewski, Maciek Sobczak, Nikodem Szpunar, Łukasz Wysoczyński, Małgorzata Żółkiewska)
„Na zmianę” to eksperyment projektowy z udziałem młodych polskich designerów. Każdy z członków grupy stworzy jeden obiekt i włączy go w cykl ingerencji przez pozostałych „sprawców”. Tytułowe hasło „na zmianę” opisuje metodę pracy, w której efekcie powstanie kolekcja funkcjonalnych obiektów, będących jednocześnie zapisem cech wszystkich projektantów, którzy podjęli się ingerencji. Jednocześnie tytuł projektu dotyka istoty „zmiany” – tegorocznego tematu festiwalu. Kluczowym aspektem całości jest proces projektowania i kolejne etapy rozwoju, które zostaną udokumentowane i zaprezentowane w postaci filmu podczas trwania wystawy.
Młody Polski Design – wybrane obiekty
„Młody Polski Design – wybrane obiekty” to wystawa, która powstała spontanicznie. Jest odpowiedzią na liczne zgłoszenia zawierające tylko jeden lub kilka ciekawych obiektów, przez co nie mogłyby one stworzyć samodzielnie odrębnej wystawy. Nie taki był cel ogłoszenia Otwartego Programu, w założeniu adresowanego do kuratorów, chcących zaprezentować swoje koncepty lub projektantów, pragnących pokazać skończone cykle prac, instalacje lub inną formę prezentacji tworzącą indywidualną wystawę. Pojedynczy obiekt, lampa lub mebel takiej możliwości nie dają. Projekty, o jakie nam chodziło, otrzymaliśmy także, i one właśnie stworzyły program wystaw towarzyszących festiwalowi.
Na wystawę „Młody Polski Design – wybrane obiekty” składają się natomiast obiekty, które powstały w ostatnim roku, a które nie zostały ujęte w żadnej z wystaw kuratorskich. Wystawa prezentuje stan młodego polskiego projektowania, pokazuje co nowego. I, co ciekawe: choć tematem przewodnim Programu Otwartego był główny temat festiwalowy Change!, można zaryzykować twierdzenie, że wśród młodych designerów tendencja jest niezmienna: flirt z rzemiosłem, powrót do rękodzielniczych korzeni, prace powtarzalne, ale jednak unikatowe. To cieszy – tak myślący projektanci mogą stawić czoła wyzwaniom przemysłowym, o ile ktoś zechce je przed nimi postawić.
Kurator: Agnieszka Jacobson-Cielecka
Knockoutdesign
Marta Florkowska-Dwojak, Magda Juszczak, Maya Ober, Dorota Kabala
Awateef (2011)
Lessdesign
Tubo Motus (2010)
Babeczki (2011)
La Urna (2011)
Szymon Hanczar
Symbol (2010)
Karolina Gwóźdź
Isolation Loop (2011)
Baszko Trybek
Fotel / Armchair (2010
Paulina Lis
Łazienkowiec (2011)
Tomasz Tomaszewski
Tańczące taborety (2009)
Zuzanna Jura
Toolset (2010)
Aleksander Pawlik
Foton (2011)
BOSO studio
Plotkarka (2011)
Fawory
Małgorzata Piotrowska, Monika Niezabitowska, Zofia Hejduk
Druciaki (2011)
Arek Wolski
Bóg Honor Ojczyzna (2011)
Marzena Rusiłowicz
http://cargocollective.com/marzenarusilowicz
Luzak (2011)
Dominika Laskowska
Półka (2007)
