Jeżeli przyjąć teorię strun lub teorię nieskończoności wszechświata, to można jednocześnie założyć, że świat jaki znamy jest tylko ziarnkiem piasku na kosmicznej plaży. Nasz świat jest robakiem rozgniecionym obcasem kogoś z innego wymiaru, który sam jest smugą kurzu na szybie w jeszcze innej rzeczywistości. Jednocześnie, mrówka w naszym świecie jest zbudowana z miliona wszechświatów, z których każdy następny jest mniejszy od poprzedniego. A paradoks w tym szalonym założeniu polega na tym, że wszystko w nieskończonym wszechświecie istnieje też na poziomie atomu. Każdy atom zawiera inny atom wszechświata. Dlatego nieskończoność zawarta jest w nieskończoności, a skończoność w skończoności. Jedna mała cząsteczka może być wystawiona na działanie światła, specjalnego światła, ukazującego prawdziwą naturę znanego nam świata , a może nawet jego stwórcę (czy to będzie Bóg, Allach, Shiva, czy Wielka Niewiadoma…).
Swanski powyższą teorię ukazał bezpośrednio na płótnie. W każdym atomie, każdej kropli farby – czy stanowi ona rzęsę goryla, czy pyłek kwiatu – widać prawdziwą Naturę. Patrząc na obraz, spójrz w nieznane, usiądź na kosmicznym posłaniu o niewysłowionej piękności i poszukaj znaczenia w naszej małej i często bolesnej rzeczywistości. Musimy nauczyć się dostrzegać najmniejsze cząstki znanego nam świata, zanim dotkniemy ogromu nieznanego wszechświata. To element tego samego poszukiwania, które prowadzi nasze myśli ku gwiazdom, pióro na papier, a Swanskiego sprowokowało do wzięcia pędzla i dotknięcia nim płótna. To potrzeba zrozumienia przyczyny naszej egzystencji i naszego miejsce we świecie, w historii i w bezkresie wszechświata, który jest poza naszym zasięgiem. Swanski nie daje klucza do tych zagadnień. On zadaje pytania i pomaga każdemu z nas w stworzeniu przewodnika, z którym łatwiej rozpocząć własne poszukiwania. Następnym krok należy już do Was i każdy sam zdecyduje, czy wybierze się w tę podróż.
