Czy próba przywołania na scenie historii pojedynczego człowieka może stać się rodzajem dziwnej wiwisekcji?
Monodram „Olga. Eine charmante Frau” oparty jest na losach Olgi Czechowej, aktorki niemieckiej w latach 1921 – 1974, znanej jako Olga Tschechowa. Urodzona w carskiej Rosji bratanica Olgi Knipper-Czechowej – żony sławnego dramaturga Antona Czechowa, przeżyła obie wojny światowe, była świadkiem rewolucji październikowej i wojny ojczyźnianej. Po rozwodzie z Michaiłem Czechowem (najsłynniejszym aktorem rosyjskiego teatru MchAT), w wieku 24 lat wyjechała do Niemiec, gdzie stałą się ulubioną aktorką filmową III Rzeszy. Zagrała w stu czterdziestu trzech filmach, najpierw niemych później dźwiękowych. Na przyjęciach pojawiała się u boku Hitlera. Przyjaźniła się z Magdą i Josephem Goebbels. Jej brat, Lew Knipper, kompozytor (autor szlagieru radzieckiego Polushko Pole), pracował dla CzeKa, a potem dla NKWD. Po wojnie, Olga założyła sieć salonów kosmetycznych w byłym RFN, którą prawdopodobnie finansowało KGB. Do dziś w KGB teczki dotyczące Olgi Tschechowej i jej brata, Lwa Knippera w większości pozostają tajne.
W czasach, gdy miliony ludzi umierały w Kazachstanie, na Syberii i w hitlerowskich obozach zagłady, Olga stawała się wielką gwiazdą filmową III Rzeszy.
Mówiono, że flirtowała z władzami sowieckiej Rosji i nazistowskimi kacykami, że była rosyjskim szpiegiem, że była ulubioną aktorką Hitlera, że miała wziąć udział w zaplanowanym przez Stalina zamachu na Hitlera.
Ona sama kłamała o sobie tak dużo i często, że po latach zaczęła wierzyć w swoje zmitologizowane życie. Kreując swój wizerunek napisała kilka, sprzecznych ze sobą autobiografii. Klucząc i konfabulując, poruszając się między wrogimi systemami, straciła poczucie rzeczywistości. Chcąc przeżyć za wszelką cenę Olga systematycznie traciła coś bezsprzecznie cennego: prawdę o sobie i prawdę w sobie.
Aby przetrwać musiała uwierzyć, że to ona pociąga za sznurki, tworzyła więc kolejne fabuły na temat swojego życia, mieszała fikcje ekranu kinowego z własnym życiem.
Możemy się tylko domyślać jak głębokie blizny skrywała w sobie, będąc świadomą tego wszystkiego co musiała uczynić by stać się gwiazdą w czasach dwóch największych w dziejach ludzkości totalitaryzmów: stalinizmu i hitleryzmu. Tak jak możemy się jedynie domyślać jedynej prawdziwej biografii Olgi Tschechowej…
W fałszywym pamiętniku, pisanym z pozoru w tajemnicy przed wywiadem NKWD w Moskwie 1945 roku, gdzie została przewieziona z Berlina na przesłuchanie, Olga Tschechowa napisała: Krążą o mnie historie, z których można by napisać powieść. Podobno utrzymywałam zażyłe stosunki z Hitlerem. Mój Boże jakże się z tego śmiałam. Skąd się biorą i jaki mają cel te wszystkie intrygi? Niewiarygodne i podłe kalumnie! Kiedy ma się czyste sumienie, nie trzeba takich rzeczy brać serio. Jak cudownie jest mówić prawdę. Czas pokaże czy w nią uwierzą.*
*Archiwum domu-muzeum Czechowa w Melikowie, W.W.Knipper Fond, Akta nr 22.
Na podstawie monodramu Dany Łukasińskiej „Olga”
Wykonanie: Monika Dąbrowska
Reżyseria: Stanisław Miedziewski
Wizualizacje: Ludomir Franczak
Muzyka: Marcin Dymiter
Kostium: Magdalena Franczak
Koordynator projektu: Monika Dąbrowska
e-mail: [email protected]
nr tel: 502 605 079
Spektakle:
PREMIERA: 5 listopada o 19.30 – w Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki, sala widowiskowa (ul. Elektoralna 12)
6 listopada w Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki o 19.30, sala widowiskowa (ul. Elektoralna 12)
15, 16 listopada w Centrum Łowicka o 19.30 (ul. Łowicka 21)
10, 11 grudnia w Nowym Wspaniałym Świecie o 20.00 (ul. Nowy Świat 63)
12, 13 grudnia w Klubie Powiększenie o 20.00 (ul. Nowy Świat 27, w podwórku)
Olga Tschechowa – gwiazda III Rzeszy.
Nie robię niczego połowicznie. Nienawidzę połowiczności.
Leni Riefenstahl
