Galerią dla jego prac są ulice, a publicznością – przechodnie
Michał Batory jest niezależnym i bezkompromisowym artystą. Jego prace wyróżnia podstawowa cecha – zawsze na długo pozostają w pamięci. Już niedługo będzie je można zobaczyć na wystawie w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.
Polska szkoła plakatu nie zginęła, co więcej ma się bardzo dobrze. Niedowiarków przekona wystawa Michała Batorego – „Plakaty i obiekty”. Jej inauguracja odbędzie się 17 października 2012 r., w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. Prace światowej sławy artysty będzie można podziwiać do 20 lutego 2013 r. W ubiegłym roku trzymiesięczną wystawę prezentującą dorobek Michała Batorego zorganizowało paryskie Muzeum Les Arts Décoratifs w Luwrze. Część z nich pojawi się w łódzkim CMW.
W rodzinnym mieście grafika zobaczymy około 80 plakatów dużego i prawie 100 plakatów małego formatu, a także warsztat pracy artysty. Wystawie towarzyszyć będzie ekspozycja okładek książkowych zaprojektowanych przez Batorego dla wydawnictwa Drzewo Babel. Dla wielu osób charakterystyczne okładki do prozy Paulo Coelho stały się jej znakiem rozpoznawczym.
Stworzone przez Michała Batorego dzieła często balansują na pograniczu świata realnego i wyimaginowanego. Zauważa to Wojciech Eichelberger, psycholog, psychoterapeuta i pisarz, który mówi: „Uderzająca jest formalna i estetyczna perfekcja dzieł Michała. Są one tak perfekcyjne, że można im nawet zarzucić nieprawdziwość i nierealność”. Artysta lubi w swoich projektach ożywiać przedmioty lub uprzedmiotawiać ciała. W wywiadach prasowych mówi, że cel, jaki sobie stawia przy tworzeniu plakatów, to brak jednej odpowiedzi, jednej możliwej interpretacji. Uważa, że dobry plakat powinien być zaszyfrowany, inaczej staje się nudny i banalny. Artysta często podkreśla w wypowiedziach, że „galerią dla jego prac są ulice, a publicznością – przechodnie”.
Wystawa jest finansowana ze środków Urzędu Miasta Łodzi.
Michał Batory – o artyście
Michał Batory jest absolwentem łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1987 r. mieszka w Paryżu. To jeden z najbardziej cenionych plakacistów na świecie. Tworzy oprawę graficzną dla prestiżowych teatrów, ośrodków i instytucji kulturalnych. Jest laureatem wielu międzynarodowych nagród, a jego prace były wystawiane w licznych galeriach na całym świecie. Jest jednym z nielicznych, którzy nie tylko poza granicami kraju, ale i w Polsce walczą o przywrócenie plakatowi jego świetności. W Polsce pracuje dla teatrów w Poznaniu, Bydgoszczy, Chorzowie – wszędzie tam, gdzie twórcy, organizatorzy i sponsorzy nie wahają się zaufać afiszowi jako sztuce komunikatu. Od siedemnastu lat projektuje oprawy do wszystkich tytułów wydanych przez warszawskie wydawnictwo Drzewo Babel. Więcej na www.michalbatory.com.
Powiedzieli o artyście
Peter Gyllan, artysta grafik, wykładowca Danmarks Designskole w Kopenhadze, pisze na temat grafiki, między innymi dla czasopisma „Novum”: „Michał Batory nie ma sobie równych, jeśli chodzi o sztukę tworzenia budzących emocje plakatów, które w jego wykonaniu stają się rzeczywiście wizualnymi wydarzeniami”.
Alain Le Quernec, plakacista, grafik: „Dla mnie Michał Batory jest jednym z najlepszych plakacistów francuskich, a w dodatku jednym z nielicznych, których produkcje widać. Przy każdej podróży do Paryża rzucają mi się w oczy jego plakaty teatralne”.
Guy Schockaert, grafik: „Plakaty Michała Batorego to obrazy zbudowane, dopracowane w każdym szczególe, które wymagają, niczym silnik motocykla, wyjątkowej precyzji”.
Nagrody i wyróżnienia
1996 r. – Nagroda Publiczności na Festiwalu plakatu w Chaumont, Francja (za plakat La Femme sur le lit);
1998 r. – III nagroda w konkursie L’enfance n’est pas un jeu d’enfant, Muzeum Plakatu w Essen, Niemcy;
1998 r. – I nagroda w konkursie francuskiego plakatu kulturalnego (za plakat Le Siège de Leningrad);
1999 r. – II nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Plakatu w Chaumont, Francja (za plakat IRCAM-EIC);
2001 r. – III nagroda na International Poster Triennial, Sofia, Bułgaria (za plakat Agora);
2004 r. – I nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Plakatu w Chaumont, Francja (za plakat Power Book);
2008 r. – Srebrny medal na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Chicago, USA (za plakat Piano-Folies);
2008 r. – III nagroda na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Meksyku (za plakat Piano-Folies);
2010r. – Nagroda na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Meksyku (za plakat do książki Zwycięzca jest sam).
Wystawy indywidualne
1991 r. – Mévoire, Galeria Philippe Gand, Paryż;
1999 r. – Galeria Typografica, Bruksela;
2000 r. – Uniwersytet PARIS X;
2004 r. – Galeria Anatome, Paryż;
2004 r. – FNAC St-Lazare, Paryż;
2005 r. – Muzeum Plakatu w Wilanowie;
2005 r. – Pekin i Chongqing (uniwersytet), Chiny;
2005 r. – Ośrodek kultury, Douarnenez, Francja;
2006 r. – Uniwersytet w Laval, Quebec, Kanada;
2006 r. – Mediathéque w Enghien-les-Bains, Francja;
2010 r. – Quito, Guayaquil, Ekwador;
2011 r. – Les Arts Décoratifs, Paryż.
Udział w wystawach zbiorowych
1993 r. – Caractères à la française, Glasgow, Wielka Brytania;
1994 r. – La paix après Hiroshima, wystawa zorganizowana przez Ruch Pokoju, Francja, Japonia, Szwajcaria, USA;
1996 r. – Wystawa objazdowa Graphistes Français w ramach Biennale Plakatu, Warszawa, Kraków, Łódź, Wrocław, Poznań;
1997 r. – VIII Salon Plakatu w Muzeum Plakatu w Wilanowie;
1997 r. – Esprit de suite, Bibliothèque Nationale de France, Paryż;
1998 r. – 100 lat Bertolta Brechta, Berliner Ensemble, Berlin;
2001 r. –20 affiches pour le 20e Fête de la Musique, Centre Georges Pompidou, Paryż;
2001 r. – 100 ans de Toulouse Lautrec, Centre Georges Pompidou, Paryż;
2001 r. – Graphisme, Bibliothèque Nationale de France, Paryż;
2007 r. – International Poster Triennial, Sofia, Bułgaria;
2011 r. – Graphisme, années 2000 , Bibliothèque Nationale de France, Paryż.
Centralne Muzeum Włókiennictwa
W 1960 r. powstało Centralne Muzeum Włókiennictwa, które swą działalnością nawiązuje do włókienniczych tradycji Łodzi. O jego wyjątkowości stanowią siedziba, kolekcje i światowa renoma. Ulokowane w okazałym kompleksie klasycystycznych budynków Białej Fabryki Ludwika Geyera, dysponuje 16 000 m2, co czyni je obecnie największym muzeum włókiennictwa w Europie i prawdopodobnie na świecie. W 2008 r. zrewitalizowaną przestrzeń pofabryczną poszerzono o Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej, a na początku 2013 r. w budynku „Starej Kotłowni” powstanie muzeum interaktywne, wykorzystujące nowoczesne techniki multimedialne.
Stosunkowo młoda kolekcja Centralnego Muzeum Włókiennictwa obejmuje ok. 210 000 eksponatów. Najcenniejszą częścią zbiorów są kobierce orientalne, pasy kontuszowe, kilimy polskie oraz tkaniny artystyczne. Od połowy lat 70. muzeum organizuje międzynarodową wystawę-konkurs promującą „sztukę włókna”. Międzynarodowe Triennale Tkaniny jest obecnie najstarszą, największą i najbardziej prestiżową wystawą na świecie. W najbliższej edycji w 2013 r. weźmie udział ok. 140 artystów z 50 krajów.
Od momentu powstania Centralne Muzeum Włókiennictwa przygotowało ponad 1000 wystaw, z których część zaprezentowano w 120 największych i najbardziej prestiżowych muzeach i galeriach Europy, Ameryki Północnej i Południowej, Afryki i Azji. Na terenie muzeum organizowane są także liczne imprezy kulturalne, takie jak pokazy mody czy koncerty jazzowe. Więcej informacji na: www.muzeumwlokiennictwa.pl
