Guillaume Jean Maxime Antoine Depardieu (ur. 7 kwietnia 1971 roku w Bougival, zm. 13 października 2008 w Garches) – francuski aktor filmowy i telewizyjny.
Był starszym dzieckiem i jedynym synem aktora Gérarda Depardieu (ur. 1948) i aktorki Elisabeth Guignot (ur. 1941). Miał młodszą siostrę Julie (ur. 1973).
Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w wieku trzech lat w filmie Nie taki zły (Pas si méchant que ça, 1974). Jako nastolatek pił, rozrabiał i brał narkotyki. Trafił do aresztu po raz pierwszy w wieku 15 lat. W młodości otwarcie przyznawał, że nienawidzi swojego ojca. Paradoksalnie jednak właśnie jemu zawdzięcza aktorską karierę. Zadebiutował rolą młodego Marina Maraisa u boku ojca w biograficznym dramacie muzycznym Wszystkie poranki świata (Tous les matins du monde, 1991) i zdobył nominację do nagrody Césara za najbardziej obiecujący debiut. Kolejną nominację w tej samej kategorii otrzymał za postać zagubionego chłopaka, którego przygarnia pod swoje skrzydła zawodowy morderca w średnim wieku i zaczyna trenować w sztuce zabijania w komedii kryminalnej Czuły cel (Cible émouvante, 1993).
W 1995 roku, po wypadku motocyklowym, przeszedł 17 operacji. W szpitalu uległ zakażeniu szpitalnemu gronkowcem, co skończyło się amputacją nogi. W czarnej komedii Nowicjusze (Les Apprentis, 1995) za postać Freda został uhonorowany nagrodą Césara. Wypadek, rehabilitacja i załamanie, jakie przeszedł po amputacji, zmieniły jego życie. W 1996 roku w Paryżu odebrał nagrodę im. Jeana Gabina. Nieco później wystąpił już z protezą w komedii kryminalnej Kłamczucha (…Comme elle respire, 1998) jako niefortunny porywacz, który udaje wielbiciela starszej pani. Rola młodego pisarza Pierre’a, który pragnie zdemaskować wielkie kłamstwa w melodramacie Pola X (1999) przyniosła mu nagrodę na festiwalu filmowym w Gijón.
Komponował muzykę (podczas rehabilitacji odkrył ponoć, że to jego powołanie), ale również czynnie działał w założonym przez siebie stowarzyszeniu pacjentów poszkodowanych przez lekarzy. 30 grudnia 1999 roku ożenił się z Elise Ventre. W styczniu 2001 urodziła się ich córka Louise. W 2003 roku wdał się w awanturę, podczas której zaczął strzelać na ulicy. Nikogo nie zranił, ale został skazany na dziewięć miesięcy więzienia za napaść i nielegalne posiadanie broni, jednak po nocy spędzonej w areszcie wyszedł za kaucją (5 tysięcy euro).
Zmarł 13 października 2008 w szpitalu w Garches na przedmieściach Paryża. Przyczyną śmierci było zapalenie płuc, którego aktor nabawił się w Rumunii, podczas kręcenia filmu L’enfance d’Icaire.
/Wikipedia/
Filmografia
2009 Prawdziwa miłość (Au voleur), reż. Sarah Leonor
Po tamtej stronie (The Way Beyond), reż. Alexandre Iordachescu
2008 Lovebirds, reż. Christine Dory
O wojnie (De la guerre), reż. Bertrand Bonello
Stella, reż. Sylvie Verheyde
Wersal (Versailles), reż. Pierre Schoeller
2007 Blindfolded (Les yeux bandés), reż. Thomas Lilti
La France, reż. Serge Bozon
Nie dotykać siekiery (Ne touchez pas la hache), reż. Jacques Rivette
2006 Célibataires, reż. Jean-Michel Verner
2004 Process, reż. Christian Leigh
2003 Aptekarz (Le Pharmacien de garde), reż. Jean Veber
2002 Once upon an Angel (Peau d’ange), reż. Vincent Perez
Kochaj ojca (Aime ton pere), reż. Jacob Berger
Like an Airplane (Comme un avion), reż. Marie-France Pisier
2000 Miłość, prozac i inne dziwne rzeczy (Amor, curiosidad, prozak y dudas),
reż. Miguel Santesmases
Elle et lui au 14ème étage, reż. Sophie Blondy
1999 Pola X, reż. Leos Carax
1998 Kłamczucha (…Comme elle respire), reż. Pierre Salvadori
1997 Marta (Marthe), reż. Jean-Loup Hubert
Alliance cherche doigt, reż. Jean-Pierre Mocky
1995 Praktykanci (Les Apprentis), reż. Pierre Salvadori
1993 Czuły cel (Cible émouvante), reż. Pierre Salvadori
1991 Wszystkie poranki świata (Tous les matins du monde), reż. Alain Corneau
